Jain Katha Ratna Kosh Part 04

SR No.: 010249
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 477
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 63 MB

Page 37

अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित..
श्य
माह्यो पुरुष, हाथने उपकार करवानुं, स्त्रीने सत्त्वपणुं, जागा श्वानने बल, जी ने बोलतां माहापण, श्रांखने सखी पणुं शीखवे, ए सत्पुरुषनां लक्षण होय.
वे प्रकृतियें करीने दुर्मति एवी त्रीजी जे श्रीमती नामें राणी हती ते ने पुत्र थयो. ते न्यायमार्गने विषे बुद्धिमान बे, तेनुं नयधीर एवुंनाम स्थायुं, ते जेम कादववाली धरतीने विषे कमल उत्पन्न याय, ते जेवी शोनाने पामे, तेम श्रीमतीने नयधीरू पुत्र शोभतो हवो.
वे जय विजयनुं पुण्य अतुल बे, तेणें करी प्रजानो राम विशेष देखीने शोक्यपणाना मत्सरथी ईर्ष्या करती, द्वेष धरती एवी श्रीमती चिंतवती हवी, जे ए वे नाइ नेगा मली रहे बे, तेनी यागल मारा पुत्रने दासीना पुत्रनी तोजें पण कोइ गणतुं नथी, त्यारें वली राज्यनी खाशा तो क्यांथी ज ? जय, विजय बते मारा पुत्रने राज मलवुं दोहिलुं बे, एटलामाटे एवं करुं जे महारा पुत्रने राज्य मजे, पण ज्यांसुधी ए वे जीवता होय, तिहां सुध। न मजे ! एवो विचार करीने ए वेने मारवानो उपाय चिंतवे बे, तेमनां बिशे जुए बे, पण कोइ बि हाथ खावतुं नथी, तेमाटें दिन दिन डुबली थाती जाय े. मुखें अन्न, पाणी न रुचे, रात दिन, निश नावे, मुखें निसासो मूकती, रात दिवस कूरती, दुःख अनुभवती रहे बे.
अन्य दिवसें काम टुमण करवावाली एक ताप सिली पारिव्राजिका श्री मती पासें यावी, ते तेने वश करवा माटें कहेवा लागी के, तुमने शुं दुःख बे ? श्रीमती पण तेना खावा पीवानी घणी खबर राखती तथा पारिव्राज काने घरी पाडती वश करती हवी. एम एक एकने वश करती श्रीम तीना कह्याकी तेना मननी वात जाणीने मुखें मधुरं बोलती पारित्रा जिका कहेवा लागी के, हुं एवं करीश के, तारा पुत्रनेज राज्य मलशे. एम कही घणो विश्वास पमाड) पोताने ठेकाणे गइ.
वे पारिवाजिका अनेक मंत्र, चेटक, मोहन, उच्चाटन इत्यादिक खने क शक्तियें करी राजाने स्वप्नमध्ये एम कहेती दुवी जे हुं राज्यनी अधिष्ठा यिका देवी बुं, तारा हितने काजें कहुं बुं, माटें तुं सावचेत पणे रहेजे. तारा जय विजय कुमार, तुमने थोडा कालमां दणीने तारुं राज्य लेशे. ए वे तारा वैरी बे, तुमने ए वे दुर्जय बे, जालीयें नवा कोइ दैत्य उदय पाम्या होय नहिं ? एम जाणजे. ते माटें तारें एंवे मारवा घटे बे. वेरी