________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. ३५१ वृदनां फल प्रथमतो मीठो लागे पण पढ़ी जेवारे परिणमे तेबारे प्राणर्नु ह रण करे, तेम या चोरीरूप पुष्कर्मना पण विपाक उदय आव्या ते नोगववाज जोश्ये, पण हवे जो हुँ आफुःखथी मुक्त था तो कालांतरें पण चोरीरूप पाप करूं नही, परंतु सर्व व्य आपतां पण या मोतमांथी क्यांयी तूटाय? जीवतो केम रहुँ ? एम चिंतवता अने प्राण कंपावता एवा तेने जेटले यमनी दाढ सरखी शूनीनी पासें लश्याव्या. तेवामां ते नगरनो अपुत्रीयो राजा रा त्रिये मरण पामेलो हतो तेमाटे पंच अधिकारी मली विचार करी तेणें देव अधिष्टित हाथी घोडो बत्र चामरने नंगारकलश ए पंचदिव्य प्रगट करीने नगर माहे फेरव्यां; तिहां राज्यना अनिलापी, गोत्रीया तथा पीतरीया आदिक ते मज कारु नारु प्रमुख बीजा पण अढारे वर्णना लोक राज्य पामवानी होशे कर तैयार थइ रह्या ले पंक्तिनेद नथाय तेम ते सर्वने अाशा सरखी ने.
हवे ते पंचदिव्यसहित हाथी पाखा नगरमा जम्यो सर्व नगरवासिलो कोने अवगणीने गामनी बाहेर निकट्यो, तेवारे लोक सदु कहेवा लाग्या के एतो वननुं जनावर ले ते वनमा जश्ने जनावरनी उपर कलश ढोल ते सर्वलोकनुं बोलवू कूतराना जसवानी पेठे अवगणीने ज्यां शूनीपासें चोर ने ननो राख्यो रे त्यां ते पंचदिव्य अाव्यां जाणे कोपूर्वनो संबंधी देखी ने तेने हाथ मनवाज जाय ले के झुं ? एवीरीतें चोरपासे यावी तेने दे खी रीज पामी जेम मेघ गाजे तेम गृहगलाइ शब्द करी गाजवा लाग्यो तिहां सर्वलोकने विस्मय पमाडतो ते हाथी प्रेतवनने अमृतवननी पेरें गणतो गाजवा लाग्यो अने सुंढमा रहेला नंगार कलशनी कारीथी ते चोरने न्हवरावीने जाणीयें चोरीना कलंकना मेलनेज धोतो होयनी गुं? तेम ते धनमित्रने हाथी पवित्र करी संढे नपाडीने पोतानी पीठ पर बे साडतो हवो. जेम पर्वत उपर केसरी सिंह शोने तेम ते धनमित्र हाथीयें बेगे शोज़तो हवो. एटलें घोडे हेपारव शब्द (हणहणाट) कस्यो, बत्र पो तानी मेले विकस्वर थयुं, अर्थात् उघडयुं तथा शरदकालनी पुनमना चं सर निर्मल एवं चामर पण पोतानी मेलेंज वींजवा लाग्युं तथा मुनि प्रमुख पंचशब्द वाजां पण पोतानी मेलें वाजवा लाग्यां देवीयें चोरने रा ज्य आप्यु एम जाणीने सर्व सामंतादिक तेनी आज्ञा मानता हवा. हवे महोटी कदि अने महोटा सामंत मंत्रीश्वर प्रमुखें परवस्यो थको