________________
३४६
जैनकथा रत्नकोष नाग चोयो. करीने शिक्षा करे ले अने शांत करे , तेवा राजाने धर्म अर्थ अने काम एत्रणेय वर्ग आ लोक अने परलोकनेविषे प्राप्त थाय ने माटे जेथी गुन नो विस्तार थाय ने एवो ते सुरती, पुरुपोनी मध्ये उचित कार्य करवामां चिंतामणि जेवो ते युं सुकतने वधारतो नथी ? ना वधारे ज.
हवे धनमित्र विचारवा लाग्यो के हमणां तो मने धनदशेनो पुत्र जाणी ने राजायें मुक्यो ने पण हके जो राजाने हाथ चढीश तो राजा अवश्य मु जने मारी नाखशे अने महारो तो जन्मथी मामीने आज दिवस लगण चोरी करवामां एक दिवस खाली गयो नथी था जन्ममांतो महारे चोरी सार्थेज प्रम ने माटे ढुं चोरी कस्याविना तो बिलकुल एकदिवसपण रही श कुं तेम नथी. जेमको युवान पुरुप प्राणवान प्रियाविना रही शके नही तेम ढुं चोरीविना रहीशकुं नही जेमाटे वेल होय ते तो अवसरें फलेने पण आ चोरीरूप जे वेल ले तेतो तत्काल फले में दरीही होय ते धनवंत थाय. माटे ढुं चोरी न करूं तो पनी बीजो ते गुं धंधा करूं, तेथी जे होनार हो ते न हो. पण चोरीतो मूकवी नही, जेना प्रनावथी स्वेबाये विलास करूं माटे हवे जो कोइक वैद्य मले अने जो ते अदृश्य थवा, अंजन अथवा एवं कांश सिह औषध मुजने करी थापे तो हुं कृतार्थ थावं. अने मनना मनो रथ पुरुं जेना प्रनावथी महारे नगरमां सुखे जर्बु श्राव, थाय.
पड़ी ते धनमित्र नगरमां नमतां जमतां एकस्थानकें कलासिम एवा यो गीश्वरने दीतो ते सिद्धपुरुपने घणुंधन आपी वश्य करीने तेनी पासेथी अं जनसिदि विद्या लीधी केमके दानथकी शुं नथाय ? यतः॥ दानेन नूतानि वशीनवंति, दानेन वैराण्यपि यांति नाशं ॥ परोपि बंधुत्वमुपैति दाना, ततःप्ट थिव्यां प्रवरं हि दानं ॥ जावार्थः-दानेंकरीने प्राणिमात्र वश थायले दानथी वैर पण नाश पामे ले वली दानथी शत्रुपण बंधुपणाने पामे तेथी पृथ्वीने विषे दान ले ते सर्वथी श्रेष्ट बे.
हवे एकतो सिंह अने वली पाखस्यो तथा क्रूर सर्पने वली ते पांखो सहि त होय अथवा एकतो सर्पने ते वली बेड्यो तेम ते धन मित्र विद्यायेंक री सर्पनी पेठे कुःसह थयो, धनपतियोना घरमांथी धन चोरी लावे जा णे बीजो रोहिणीयो चोर प्रगट थयो होयनी! तेमज वली स्वेबायें परदा रा गमन करे, लोकना घरमांहे व्यंतरनी पेठे प्रवेश करे एम ते धनमित्र