________________
३४४ जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. थयो नही तेथी ते राजा पोताना राज्यसुखने निष्फल करी मानवा लाग्यो.
हवे एज नगरमा शेलडीना सांगानी पेरें स्वनावें मधुर अने धनें करीने धनदसरखो एवो धनद नामे शेठ वसे ले ते शोकोड सोनैयानो धणी , वती श्रीजिनधर्मनो प्रनायक ने, जेणे पोता सरखा एक हजारने आठ व्या पारी बीजा कस्या ने तेने धनश्रीनामे स्त्री ने ते घणीज चतुर , वे प्रकार नी लक्ष्मीयें करी अतिशय शोने ने, नपमाये रहित ने तेनो धनमित्र एवे नामें पुत्र ले ते केवो वे अविनीत ने, अन्यायमां कुशल , शेतना कुल नेविपे अनर्थकारक, न्हानपणथीज घरमांथी इव्य चोरीने लइ जाय, चो रनी पेठे अघोर कर्मनो करनार, एम तेने घर संबंधि सर्व व्यने खराव करतो देखीने तेनां मातपितायें घणी शीखामण दीधी तोपण विपरीत शिक्षित अश्वनी पेरें वली ते अधिक अवलो चाव्यो. यद्यपि ते वीजीपण वाणिज्यादिकनी कला सर्व रूडीरीतें शीखेलो ते माह्यो ले तथापि ते तेने कां इपण उपयोगमां आवी नही परंतु एक चोरी करवानी कला तेने शीख्या विना पोतानी मेलेज आवडी गइ तेमां क्यांय स्खलना पामे नही.
एम करतां ते जेवारे नरयौवन अवस्था पाम्यो तेवारें तो ते वली सा ते उर्व्यसनने सेवनार थयो. जेम लीवडानो रस काढ्यो यको अति कटु क थाय तेम ते प्रथम लीवडा जेवो कटुक हतो अने वली युवानीमां तो अत्यंत कटुक थयो. जाणीयें नरकना हारनेज उघाडतो होयनी तेनी पेठे ग्रहस्थोना घरनेविपे नित्य खातर पाडीने तेनुं सघलु इव्य लीये तथा प्र त्यह पाप सरयुं जुगटुं ते अनर्थरूप में अत्यंत महोटो नरकगतिनो दूत
तो पण विटलपुरुपोनी साथे मतीने लकारहित थको जुगटुं रमे एम ते धनमित्र पोताना वेदु नव हणवाने सज थयो ते अनार्य एवो थको गणि काना व्यसनमां पण आसक्त होतो हवो, मदिरा तथा मांसनुं पण ते रा दसनी पेरें जहाण करवा लाग्यो जेमाटे गणिकाना व्यसनिने गुं लक्ष्य अनक्ष्य में तेने तो सर्व को चीज नदयज .
ते धनमित्र पोताना आत्माने विषे जे चोरी करे तेने कामधेनु सरखी करी मानतो हवो, गणिकानुं आंगणुं ते देवताना आंगणानी पेरे माने, मां सने देवताना नोजन सर माने, मदिराने अमृतपान सरखी माने, जे