________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. ३३३ सदाकाल सांनिध्य करीश. तमे जेटलुं फुःख पाम्यां ते तमारा पूर्वनवना दुष्कतथी पाम्यां ते दुःख विपाक बीजाथी लेवाय नही एतो तमारे पोता नेज जोगवे लूटको थाय जो इंश्सरखो होय तोपण कोश्ना उदय आव्या विपाकने टाली शके नही. तो महारो शो आशरो॥यतः॥ अस्ति बुदिः परेषां हि,कोपव्यातनदमा॥शकोऽपि कुपितं कर्म,नैव सांत्वयितुंपटुः॥१॥पारकाको पने मटाडवामां बुद्धि समर्थने परंतु कोप पामेला कर्मने शांत करवामाटे इंश पण समर्थ नथी॥१॥अतः परं परं नाग्यं, परं देमं निरंतरं ॥ निरंतराया प्राप्ता सि,चिरं संपत्परंपरां॥१॥ हवेथी तमे अंतरायरहित एवा श्रेष्ट नाग्यने अने निरंतर कल्याणने तथा शाश्वत एवी संपत्तिनी परंपराने पामशो. जोयांतरा रहित धर्म कस्यो होय तो अांतरा रहित सुख जोगवाय, अने आंतरारहित संपदा पामियें ॥१॥ त्यारपत्री जीवितदानने आपनार पोताना उपकारी एवा वीरसेनकुमारने राजा पोतें पोतानो अपराध खमावीने अश्व अने पल्यंक पानोप्रापतो हवो ते नेश्ने कुमर पोताना चित्तनेविषे संतोष ध रतो हवो. हवे वीरसेन कुमरने कुसुमश्री ते, अश्वरत्न पव्यंकरत्न अने शुक रत्न ए त्रणरत्ननी साथे केटलाएक दिवसतो नयसारराजाना आग्रह थकी तिहांज रह्या पली राजानी आझा मागीने देवीय विमानरच्युं ते विमानमां बेसी सर्वजनने विस्मय पमाडतां महाकवि संघाते पोताना पुरजणी चाव्यां.
हवे तिहां पोताना नगरना उद्यानमां वीरसेनकुमार, सैन्य जे दिवसें आव्यु ले ते दिवसथी राजाना हृदयनेविपे महापुःख नपन्युं नद्यानने विपे वीरसेनकुमार विनानुं सैन्य सर्व सुनुं लागे जे. जेम जीव विना शरीर न शोने तेम वीरसेनकुमार विना सर्व परिवार शोजतो नथी तिहां सर्व वी रसेनने याव्यानी वाट जूवे ने राजादिक सर्व अत्यंत दुःखना सागरमां पड्या थका शोक धरे ले अन्यदा समयने विपे आकाशयकी देवता सं बंधि विमान देवनाटक सहित आवतुं देखीने सदु लोक विस्मय पामता हवा एवामां देवीये श्रावीने कुमर आव्यानी वधामणी राजाने दीधी के हे राजन् ! तहारो पुत्र आव्यो ते सांजली राजा थानंद पामी वधामणीनो महोत्सव करतो हवो जेम पगुना यूथमाथी यूथनो अधिपति चष्ट थयो होय ते घणे दिवसे यूथने मने तेवारें केटलो हर्ष थाय तेवो कुमर मव्या थी नगर बाहिर रहेला सैनिकोने हर्ष थयो, पढ़ी जेम रामचंश्ने दशरथ