________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. झुं के हे महाराज! कोक वधामणीयुं आव्यु ले एवामां आकाशमार्गथी स जाने विपे उद्योत थयो राजानी आझाथकी वधामणीये आवीने वधाम गी दीधी के हे राजन् ! आपणा देवरमणनामा उद्यानने विषे श्रीश्रुतसा गर नामे केवली जगवान समोसस्था ले घणा देव देवी तेमनी सेवा करे ने देवतायें सोनानां कमलनी रचना करी ने तेनी उपर वेता थका धर्मनी दे शना आपे बे. एवी वाणी सांजली राजानी नतकोडी रोमराजी विकस्वर थइ. वधामणीयाने वधामणीनुं दान आपी संतोपीने चतुरंगी सेना जा सर्व प्रजालोक सहित देवरमण नद्याने आवी केवलीनगवानने विधि सहि त वंदन करी धर्मदेशना सांजलीने पनी राजा संशय पूबवा लाग्यो हे न गवन् ! सर्वलोकने सुखसमृदिनो हेतु शो थयो.
केवली वोट्या हे राजन् ! बदुबुद्धि प्रधानने घेर पुत्रीनो जन्म थयो ने ते प्रधाननी पुत्रीना पाउलानवना पुण्यनदयना महिमायकी सर्वलोक सुखी थया बे, एवं सांजली आनंदित थका राजा फरीथी प्रधाननी पु त्रीनो पाउलो नव पूबता हवा. तेवारें केवली कहेता हवा; नश्नगरनेविपे नइ एवे नामे महोटो व्यवहारी रहेतो हतो. तेनी नशनामे नार्यानी सु ना नामे दीकरी हती ते लक्ष्मीना निधाननी पेठे सर्वने माननीय हती. एवी ते श्रावकनी पुत्री जिनधर्मी हती तोपण जेम चश्मा कुरंगने लांब नेकरी कलंकी थयो तेम ते कोक कर्मना नदयथी वालपणाथीज रसेंदि यना लोलुपीपणायेंकरी स्वेबायें सर्व अनदय वस्तु वावरती. पुत्रादिक जो नन्मार्गे जाय अने तेने तेनां मातापितादिक शीरखामण न आपे तो ते मा तापिताने दोप लागे. जेम गायने मार्गे न चडावे तो गोवालीयानो वांक गणाय. तेम तेने मातापितादिकें घjये वारी तोपण बाहेर जश्ने अन क्ष्य खाइ आवे, ते जो मातापिता तेने बाहेर जवा न देतां हवा. तोपण जेम व्यसन पड्यु टले नही तेम ते कुमरी कोइ वाणोतरने हाथे गर्नु मगावीने पण अनय खाधाविना रहे नही अनंतकाय सचित्त अचित्त कांश मूके नही एवी विवेकेंकरी शून्य थइ, धर्मिष्टना घरनेविषे कोइ अ धर्मी होय तो धर्मीनी शोना रहे नही तेम सर्व कुटुंबने अनिष्ट थइ पडी.
पड़ी तेनां मातापितायें कोश्क महोटा नाग्यवंत श्रावंत एवा व्यव हारीयाना पुत्रने परणावी तोयपण ते पोतानो स्वनाव न मूकती हवी, ए