________________
999 जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो. नामे पुत्र थयो. हवे सौधर्मदेवलोकें जे नश्कनो जीव देवता थयो , ते पणे नपयोग देऽ अवधिज्ञाने जोड्ने एकांते वेद मित्र पामें आवी तेउना पा बला नवनुं स्वरूप कही समजावीने तेमने रात्रीनोजननुं तथा अनदा दिक, पञ्चरकाण करावीने ते नियम पालवाने विपे बेतु मित्रोने दृढ करतो हवो ॥ यतः ॥ पापानिवारयति योजयते हिताय, गुह्यं निगृहति गुणान् प्रकटीकरोति ॥ पन्नं च न जहाति ददाति काने, सन्मित्रलदाणमिदं प्रवदंति संतः ॥ १॥ नावार्थः-पापथकी निवारे, हितनणी जोडे, मित्रनुं गुह्य ढांके, मित्रना गुण प्रगट करे, मित्रने आपदा पडेथके त्यजे नहीं, अवसरें आपे, नला मित्रनुं ए लक्षण , एम सत्पुरुप कहे जे ॥ १ ॥
हवे ते वे नाचना माता पितायें तथा स्वजनादिक सद्धयें तेमने रात्री नोजनादिकनो नियम मूकाववाने अर्थ दिवमें कांड पण नोजन वावाने न बापतां हवा. एम करतां ते वे नाश्ने त्रण लांघण थइ त्रीजा दिवस नी रात्रीनेविपे ते जश्क देवतायें यावी रात्रीनोजनना नियमनो महि मा वधारवाने अर्थ ते नगरना राजाना पेटनेविपे अत्यंत आकरी वेद ना विकूर्वतो हवो, ते वेदना मटाडवाने राजायें पोताना नगरमा जेटला वैद्य हता ते सर्व तेडाव्या. ते जेम जेम औपध करे तेम तेम देदनानी ६ थाय. तेवारें राजायें जोशी तेडाव्या,तेमणे जन्मोत्तरी जोड्ने कडं के, हे राजन् ! ग्रह नवता , ते पीडा करे . तेवारें राजा ग्रहनु पूजन करावतो हवो. ते जेम जेम ग्रहनुं पूजन करे तेम तेम राजाने रोगनी पीडा वृद्धि पामती जाय. तेथी राजायें नूवा सर्व तेडाव्या, तेमणे नूतदो प कह्यो, कोयें पूर्वजना दोष कह्या, कोयें कामण दोप कह्या, एम जे श्रावीने जे बतावे ते मुजब सर्व राजा करें तो पण राजाने वेदना वधती जाय, जरापण फेर पडे नहीं. एम करतां राजाना प्राण कंठगत थया, अ निमां घृत होमवाथी जेम अग्निज्वाला वधे तेनीपेठे जेम उपचार करें तेम तेम ते राजाने रोग वधे तेथी मंत्रवादी प्रमुख सर्व को हाथ खंखेरीने पोतपोताने घेर गया. हवे मंत्री प्रमुख सर्व नगरना लोक हाहाकार करवा लाग्या. एवामां आकाशथी देववाणी थइ जे नो नो लोको ! सानलो. रा. त्रीनोजनना व्रतनेविषे दृढधर्मी एवो जे श्रीपुंज ब्राह्मण तेना हायस्पर्शथकी राजानी वेदना समी जाशे. अन्यथा कोइरीतें समशे नही एवी आकाश