________________
990
जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो.
दिम जे सोपारी प्रमुख ने ते पण दिवमें रुडी रीतें जयगार्थ व जोड सखे ली होय तेज वावरवी. जो एम न करे, तो सजीवोना हिंसादिक दोन पजे. मुख्यपणे प्रजात ने संध्याकाळें रात्रिनी नजीक वे वे घटिका हे जो जन तजवं, दिवसने मुखें ने दिवसने यंते रात्रिभोजनना दोषनो जाए धने पुण्यनो करनार पुरुष वे वे घडी बांमें. ए कारण माटेज श्रागममांहे सर्वथी जघन्य पञ्चरका अंतरमुहूर्त्त प्रमाण नवकारसीनुं कयुं बे. कदाचि त् केवारेक कोइ कार्यने परवश पणे करीने, कार्यनी व्यग्रतायें करीने, न करी शके तोपण कगता सूर्यनी पछी अने तथा श्राथमता सूर्यनी पहेलांज जमे, जिसुधी तडको देखे तिहांसुधी जोजन करे, नहि तो तेने रात्रि नोजननो दोष लागे. घरमांदे अंधकार यये यके पण लकायें दीवाने प्रण करवेकरीने सादिक जीवनी हिंसा करवाएं। नियमनंग याय मायामुपावादादिक धिक दोष लागे, जेमाटे ढुं न करूं एम कहीने फरी तेहज पापन सेवे, प्रत्यक्ष मृषावादी जाणवो. मायानी कृतिनो प्रसंग थाय पोतें पाप करीने वली पोताना प्रात्माने शुद्धपणे मानतो जे चाले ते बम पाप करे. बीजुं वली ज्ञानपणानो मद ने मूर्खाइ याय. तेनुं पाप जूड़े जाएवं
ते
ए रात्रिनोजनना प्राराधन ने विराधननी उपर त्रण मित्रनो दृष्टांत कहे वेः- कोइएक गामनेविषे एक श्रावक वे बीजो नकि नेत्री जो मिथ्यात्वी वे, ए त्रणे वालिया मित्र बे, ते त्रणेजण जैनाचार्य पासें ग या. प्राचार्य पण रात्रिनोजनना नियम पालवाना गुण ने नियमविराव वाना दोप तथा रात्रिभोजननां पाप प्रकाश्यां. ते सांजलीने भावकें रात्री जोजननो तथा कंदमूलादिक अजय अनंतकायनो नियम लीधो, ते पण पोते श्रावककुजनो ने माटे बाहें करीने लीधो ने नइकें तो वारंवार विचारीने एक रात्रीभोजननोज नियम लीधो. तथा मिष्यादृष्टितो कदाग्रह लीधे प्रतिबोध पाम्यो नहीं. हवे श्रावक ने जक ए. वे जण कुटुंबसहित रात्रीभोजननो नियम पालेले घरना स्वामीने अनुसारें जे प्र माणे घरनो वडेरो घरमा करे तेप्रमाणे घरनां सर्व माणस तेमज करतां हवां अनुक्रमें प्रस्तावंत श्रावकतो प्रमादनी बहुलतायें पोताना निय मनेविषे शिथिलता करतो हवो. कार्यनी व्याकुलतायेंकरी प्रजातें
सांजे जे वे घडी तजवी जोइयें ते वे घडी मांहे पण जोजन करवा