________________
२६७ जैनकथा रत्नकोष नाग चोयो. ण सर्वथा तृणनो त्याग करवाथी गृहस्थनो निर्वाह न थाय, तेटला मा टे सचिन तृण नोजनने विपे बांझg. विवेकी पुरुष नोजन करतां जो लू ण ग्रहे, तो प्रागुकज ग्रहे, पण सचित्त ग्रहण न करे, अने लवणनुं प्रा सुक पगुं तो अनि प्रमुख प्रवलशस्त्रं करीनेज संनवे ले, तेणे पृथ्वीकाय ना जीव हणाय. पृथ्वीकायना जीव असंख्याता अतिसूक्ष्म , एवं श्री नगवती सूत्रना गणीशमा . शतकना त्रीजा उद्देशानेविपे कह्यु बे, जे वजमयी शिलानेवि स्वल्प पृथ्वीकायनो वजमय लोट करीने तेने एक वीशवार वाटे यके पण केटला एक जीव शस्त्रे फरसे, अने केटला एक जीवनो तो शस्त्रे फरस पण न थाय एटला जीव ले. ए तेरमुं तृण कयुं.
चौदमुं रात्रिनोजन करतां घणा सजीवो आवीने जोजनमां पडे, मा टे रात्रिनोजन करनारो जीव इह लोकमां दुःख पामे, अने परलोकें नर कादिक उर्गतिमां जाय. जेमाटे जो जोजनमां कीडी आवी जाय, तो बुद्धि हणाय, मदिका आवे, तो वमन करावे, जू प्रावे, तो जलोदर थाय. अने जो करोलीयो आवे, तो कुष्टरोग थाय, केश आवे. तो स्वरनंग थाय, जो कांटो यावे, तो गर्नु, तालवू वींधाय, एटला अवगुण रात्रिनोजनयी थाय. निशीथचूर्णिमांहे कडं डे के, करोलियाना अंगना अवयवें मिश्रित जोजन करवाथी पेटमांहे संमूर्बिम करोलीया उपजे, एम अन्नमांहे पण मिश्रित सापादिकनी लाल मन मूत्र वीर्यने पडवे करीने मरणादिक दुःख नपजे. रात्रिनोजन करतां थकां रात्रे फरता एवा रासादिक आवी बल करे. त था नोजनमां अने नाजनमां कीडी कुंथुवादिक जीवो प्रावी पडे, तथा नाजन धोतां थकां पण कुंथुत्रादिक जीवोनी विराधना थाय न्यादिक रात्रिनोजनमा घणा दोपो ने. रात्रिने विपे नोजन करनारनो अवतार, चूड, काक, मार्जार, गृक्षपदी, संबर, सूकर, सर्प, वृश्चिक, घरोली, घो, एवा जीवोमां थाय. इत्यादिक वली अन्यदर्शनी पण कहे २ ॥ यतः ॥ मृते स्वज नगोत्रेपि, सूतकं जायते किल ॥ अस्तंगते दिवानाथे, नोजनं क्रियते कथं ॥ १ ॥ रक्तीनवंति तोयानि, अन्नानि पिशितानि च ॥रात्रिनोजनसक्तस्य, ग्रासे तन्मांसनणं ॥ २ ॥ उदकं नैव पातव्यं, रात्रावत्र युधिष्ठिर ॥ तप. विना विशेषेण, गृहिणा च विवे किना ॥ ३ ॥ ये रात्रौ सर्वदाहारं वर्जयंति सुमेधसः ॥ तेषां पदोपवासस्य, फलं मासेन जायते ॥ ४ स्कंदपुराणे रु