________________
२५२ जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. मेलो उत पण जुवटाना व्यसनरूप कलंके करी कलंकित होतो दवो. ते थी निंदा करवा योग्य थयो. मदिरा थकी पण हीनलोकने वर्जनीय थयो, ते जो तेना माता पितादिक कहेवा लाग्या के, हे वत्स! गुणोनो नास क रवानो हेतु तथा पुर्मति अने उर्गतिनो दूत अने सर्व व्यसननो समुह ए, ए यूतरमण ने, तेने तुं मूकी आप, इत्यादिक घणो समजाव्यो तोपण पूर्व कत असुनकर्मना योगथी ते पुत्र व्यसनने कोइरीतें मूके नही. ..
हवे व्यसनी पुरुपर्ने, धन टकी शके नही तेम ते शेतनां पुत्रने अनुक्रमें विटल पुरुषोनी कुसंगति थकी गणिकानुं व्यसन पण होतुं हवं. कवी कहे डे के, अहो जून पडिवाइपणाना जावनुं शील ते जीवने समकाले उपजे ? वित्तरूप जे घृत तेनी आहूतिनी पूर्तियें करीने व्यसनरूप अग्नि अधिक वृद्धिने पामे ने अने दारीरूपी पाणीना योगथकी वली तेहजहणे उप शमे डे, ए, जाणतां बतां पण पिता विचारवा लाग्यो के पूत्रने शिखाम ण देवाथी एनुं चित्त विपाद पामशे माटे तेम न थवासारु अहोनिश तेने वांडित धन देतो हवो. जून मोहथी जीव केवो मूढ थजायते ? एम व्यस नमां आशक्त एवा पूत्रं जेम ग्रीष्मकालने सूर्ये सरोवरनुं पाणी शोषी जवाय तेम शेतन कोडीबह समय धन तेणे थोडाज दिवसमां शोषवी नारख्यु. क ह्यु बे केः-सेवा सुखाना, व्यसनं धनानां, याचा गुणानां कुनृपः प्रजानां ॥ प्रनष्टशीलश्च सुतः कुलानां, मूलावपाती कठिनः कुठारः ॥१॥ नावार्थ:सुखना मूलने, पारकी चाकरी दे , व्यसन, धनने टाले , याचना, गु पने टाले , अन्यायी राजा,प्रजानो क्ष्य करे , कूशीलवंत, अनाचारी, व्यसनी, एवो पुत्र, ते कुलनो दय करे , ते कारण माटे एटलां इष्टांत मूल बेदवाना कठिन कुठार .
हवे पोताने घेर इव्य खूटयुं तेवारे धननी अप्राप्तिये ते जयकुमार उष्ट कर्मे घेखो थको चोरी करवा माटे कोइक धनवंत व्यवहारीयानां. घरमां खातर पडवाने पेठो. तिहां खात्रना मुख आगल तेने सर्प मस्यो तेथी अक्तकरणीनी लजायेंज जाणे प्राण गंमया होयनी ? तेम ते शेठना पुत्र पोताना प्राण त्याग कस्या. जेमाटे द्युतादिक व्यसना वशयकी चोरीनो धं धो शीखे अने चोरी करवाथकी जीवनो नाश थाय,तेथी आनवमां मरण नुं कुःख थाय अने परजवें उर्गतिनां अनंत मुख जोगववा पडे. हवे प्रनाते