________________
२५० जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो. पांचमो अतिचार जाणवो. अने जो शो योजननी उपर गमन करे त्यारे तो ते व्रतनंगज थयो जाणवो. ए पांचमोअतिचार जे कह्यो ते अतिचार जो पण सर्व व्रतोने विषे साधारण बे तोपण ए व्रतने विषे पांच अतिचारनी संख्या पूरवाने अर्थ इहां थाप्यो , माटे अंगीकार करेला व्रतने वारंवार संचार केमके सर्व अनुष्टान क्रियानुं मूल ते स्मरणज जे. स्मरणनो ना श थयो तो व्रतनो पण नाश थयो एम जाणवू. ___ कदाचित् अनापयोगथकी देत्रनुं परिमाण उलंघी जवाय तो ते वखत नी सफरमा जे व्यादिकनो लान थयो होय ते सर्व इव्यादिकनो परिहार करवो. अने जे स्थानकें सांनरी आवे ते स्थानकथीज पावू वलदुं परंतु या गल एक पगलुं पण चालवू नही. जे देत्रनुं जिहां सुधी परिमाण कां होय तेथकी आगल बीजाने पण मोकलवं नही. कदाचित बीजा कोड्ने मोकलवाथी ते इव्यादिकनुं जे लान पामी आवे ते लान सर्व परिहरवो.
तीर्थयात्रादिक धर्म निमित्ने जे नियमित खेत्रथकी आगल गमन कर पडे अथवा कोइने मोकलवो पडे तो तेनो दोष नही अने धननी उपाऊ ना जे ले ते इहलोकना फलनी हेतु वे माटे तेने अर्थे अधिक गमन करवा नु नियम करवू पडे बे. ए व्रतथी जे लान थाय ते कहे जेः-प्रथमतो नियम करेला योजन शतादिक प्रमाण जे केटलोएक नूमी नाग ते मूकीने शेष चौदराज लोकमांहे रह्या जे समस्त जीव तेनी हिंसानो बारंन चाल्यो आ वेने ते ए व्रत लीधाथी तेमने हणवानो नियम थयो. ते जीवोनो रणरूप गुण करणने अर्थ ए व्रत डे माटे ए गुणव्रत कहेवाय . ते दिगविरमण नामे व्रतमाहे जे अतिचार थयो ते निंबु बुं, उपलक्षणथी वली गहुँ बु.
ए व्रत अंगीकार करवाथी त्रस थावर जीवोने अजयदान आप्युं, लो जरूप समुश्नी नियंत्रणा थर इत्यादिक महा लाननं कारण ने.महोटो अनि सरखो दीप्तीवंत एवो तपावेलो जे लोहनो गोलो ते सर नित्य अ व्रतिपणा, पाप जे. केमके अविरति जीव जे जे ते, सर्व दिशाने विषे रहे ला समय जीवोने गोलानी पेरें बाले , हणे ने, जोपण ते मनुष्य कांस र्व स्थले पोतें जातो नथी तोपण अविरति अव्रतपणाना बंधने लीधे ते मनुष्य इहां थको पण नित्यप्रत्ये शरीरें करी हिंसा करे ३ ॥ १५ ॥