Jain Katha Ratna Kosh Part 04

SR No.: 010249
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 477
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 63 MB

Page 258

१४६ जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. नी निंत उपर चडीने शेतनां घरमां जश्ने उलव्या. पण ते शेठना लाग्योदय थी ते विडीयो सुवर्ण रत्नमय जाणिये देवतायेंज आकाश थकी प्रगट वृष्टि करी होय नहिलं ? तेम रत्नमय थ खडखड करता पडता हवा. संतोषरूप सुरूतथी कमायेचुं जे धन तेजनखं जाणवू पण बीजं धन नखं नहि. हवे ते शेत ते सर्वधन श्रीजिन चैत्यादिक धर्मकार्यने विषे मोपदनी वाहायें वावरवाने काममां श्रावशे एबुं धारी तेधन घरमा थापतो हवो अने गुन कार्यमां ते धनने वावरतो हवो.
एकदा राजानी सनाने विपे ज्ञानवंत निमित्तियायें आवीने कां के था गल बार वरस लगण काल कल्पांत सरखो मुर्निद दुष्काल पडशे,तेमा मात्र थोडाज जीव जीवता रहेशे तेमाटे सघला जनो अव्ययपणे धानने संग्रह क रवानी वा निरंतर रावो. ते सांजली सर्वलोकोयें अगणित धान्य, तेल, मीतुं, पाणी, इत्यादिक सकल वस्तु समुश्ना पाणीना वेगनी पेरें वेगथी लीधां पण धनशेठने पोतानां सऊन लोकोयें तथा बीजा लोकोयें अतिशय प्रेयो तो पण ते धैर्यवंत यात्मानो धणी पोताना अनिग्रहमाटे व्रत परि माणथी किंचित् मात्र पण अधिकधान्यादिकने न संग्रहतो हवो.
हवे अनुक्रमे दुष्काल पड्याथी शेतने घेर दिन दिन प्रत्ये धान्य उतूं थ तुं जाय तो पण ते शेठ पोताना अनिग्रहमांहे दृढपरिणामी थको जेट लुं धान्य उ, थाय तेटलुंज पालुं वेचातुं लइ नियमप्रमाणे राखीने ते स त्यवंत शेठ पोताना अनियहनो अने कुटुंबनो निर्वाह करतो हवो. तथा व ली दानमां प्रीतिवंत एवो ते शेव एहवा कालमां पण को दीन मुःखी अ नाथने अन्नादिकनुं दान थापे. एम थोडामाथी थोडं पण आपे.
हवे दिवसें दिवसें समुना पूरनी पेरें धान्यनुं मूल चढतुं जाय तो पण पोताना व्रतने विषे दृढ परिणामनो धणी एवो ते शेट जे हवे झुं करीश ? एवो पश्चात्ताप न करतो हवो. एम करता करतां अनुक्रमें सामान्य धान्यनी एक हांमली लाख सोनैया होयतो चडे, एवी महर्घ्यता थ. पुःखें पामवा योग्य एवो इव्य मले पण धान्य पाणी न मले. एवो वखत आव्यो तेवारें साव धान एवो ते शेठ विचारवा लाग्यो के हवे युं थाशे ने झुं करीशुं ? एवी चिंता उपनी,एवामां दैवना वशथकी तिहां जाणियें देवतायेंज आपी होय नहि ? तेम ते शेउनां मुख आगल कोश्क पंखीना मुखमांथी कालि चित्रावे