________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. २४१ औषध विना मूल नथी,धन विना पदवी नथी,पण आम्नायो पाम निश्चे उर्सन डे ॥ १ ॥ ते माटे विशेषे करी ते व्यना ठेकाणानुं कोक निशान शोधायें. कोक प्रस्तावे अश्व तथा गर्दन चारे पगें करी साहमा उना रहे ते इव्यनी निशानी जाणवी. वली ज्यां घणा पंखिना पगलां होय अथ वा आदित्यवारें खंजरीट, दीवाली, घोडो, जिहां चरक करे, ज्यां बाणमांहे एरंमबीजनो अंकूर निकले, ते ठेकाणे पण धन होय. जिहां खंजरीटनुं मैथुन देखाय ते स्थानकें पण निधान होय. पुपाडनो अंकुरज्यां पल पलमां पाधरो वधे,तिहां पण धन होय,श्वेत पलाश तथा श्वेत बीतीने ठेकाणे वृद ना पलोइयां पातलां होय तो तिहां थोडं धन होय, अने जाडां होय तो धन घणुं होय,जेवू ते तदनुं दूध तेहने अनुसार तेवो निधान सार होय. __एवं सांजली निधान मलवाने माटे ते शेठ पूर्वे कहेला वृदादि खोलतो ह वो. एकदा खोल करतां क्यांएक धोला पलाशने देखीने शीघ्रपणे हर्षित थयो थको ते शेठ वलि बाकूलना विधिनो मंत्रोच्चार करतो हवो. उनमो धरणेश य, नमो धनदाय, इत्यादिक मंत्र जणीने प्रथम धरती खोदतो हवो. त्यां जाणिये नाग्यना नदयथी निकल्युं होय नहिं ? तेम त्यां मोटुं निधान प्रग ट थयु. कोटिध्वज थवानी इनायें शीघ्रपणे हर्ष धरतो ते निधान रथमां गोपवीने जेटले घर समीपे याव्यो तेटले पोताना घरने आग लागेली देखतो हवो. ते जोतां जोतामां थोडीवारमांज समग्र घर बलि जस्म थयु. तेवारें ते शेठने मूळ आवी. मूळ नतस्या पडी ते मंदबुझिनो धणी आकंद करवा लाग्यो के, हाइति खेदे ! हे दैव ! में ताहरो कोइ पण अपराध कस्यो नथी तो पण तुं उष्ट शोक्यनी पेरें खार करतो फोकट झुं करवा मुझने कुःख दीये ? एम घणीवार विलाप करी निशासा मूकी पापीनी पेरें उगवंत थइ कष्टमांहे निमन के हृदय जेहन एडवो जे शेत तेणे अनुक्रमे निधानमां थी प्रवेलु तथा घर बलतामांथी जे धन रयुं हतुं ते सर्व घरमां नेचु करीने मेल काढयो तो फरीपण नवाणुं लाखटकाज थया. ते देखीने शेठ विस्मय,
आनंद, खेद अने नगे करी विचार करवा लाग्यो के निष्कारण कायक्वेश उस्सह घणो में सह्यो, पण जाग्यहीनने कोटिध्वजनो मनोरथ केम सिम थाय ? कह्यु डे के वन- फूल, कपणनी लक्ष्मी, कूपनी बाया, सलंगनी धू ल, ते तिहांज विलय पामे, तेम नाग्यहीनना मनोरथ पण एमज विलय पा