________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. २३ए घाली व्रणरोहणी औषधियें घारुकवी वाहाणमां बेगे. नरदरिये वाहाण थाव्या एवामां तोफान थयुं, तेथी जेम मुष्टियें पापड जांगीये तेम सर्व वाहाण नांगी चकचूर थया. हवे तृष्णानी विडंबनाज जापीयें हाथ आवी होयनी तेम एक पाटीयुं ते शेग्ने हाथ आव्यु, तेना आधारथी ते शेठ अनेक पीडा सहतो दस दिवसे कांवे आवी मूर्बित थयो थको पड्यो, ते जाणियें मृतक होय नहिंगुं ? एदो थइ गयो. पण आयुष्य दृढ ने तेथी करी म नहिं ॥१॥ अने पोतानी मेले शेतनी मर्जा वली. हवे मननी अने शरीरनी महोटी पीडा जोगवतो ते मंदबुझिनो धणी एवो शेठ निन्ननी पेरें अरण्यमां नमवा लाग्यो. पण ते रत्नने विषे जीव लाग्यो ने ते थोरांकनी पेरें नीदा मागी गामो गाम फरतो घणां कष्ट सहेतो पोताना न गरना उद्यानमां आव्यो. तिहां तेना पुत्रने खबर पडवाथी स्नेहथी सामो जई घेर तेडी लाव्यो. ते शेठ व्यना नाशनुं दुःख अने जंघामध्ये रघु जे रत्न तेनो हर्ष एम शोक हर्षे मिश्रितपणाने विपे रह्यो थको गोपवेला रत्नथकी कोटी ध्वज थवानी बायें शस्त्रे बेदी जंघामांथी रत्न काढीने परीक्षकोने देखाड्युं. तेवारे ते सघला परीक्षको जाणीये ते शेतनां कर्मथी प्रेस्या थकाज बोलता होय नहि ? तेवीरीते ते बोल्या के ए रत्ननी कि म्मत नवाणुं लाख ,पण अधिक नथी. केम के ते रत्न असल तो एक कोटी मूल्यनुं डे परंतु जंघानी नष्णतामा रह्यं तेना योगथी तेजें करी हीन थग युं वे माटे एनु मूल्य छं थयु. एवं सांजली कोटीनी आशायें रहित थयो थको ते शेठ घणो खेद धरतो विचारतो हवो जे धिक हो? एटलुं मोटुं मर एगांत कष्ट सयुं तो पण कोटीधन न थयु.जे माटे में मोटो व्यापार करी घणी हिंसा करी, पण सामो अनर्थज थयो, अने कोई कार्यनी सिदि थइ नहिं, माटे हवे कोश्क बीजो उपाय चिंत. घणीवार सुधी एवी चिंतायें व्याकुल रहेला.एवा शेठने जोश्ने एकदा एक धातुरवादी धूर्त प्रावीने शेठने कहेवा लाग्यो के, तुं फोकट चिंता गुं करे ले ? व्यर्थ खेद झुं धरे ले ? हे शेत : धा तुरवादना प्रसादथी हुँ तुजने वांछित करीश ? तेवारें जेम नव्य जीव केव लीनुं वचन सत्य करी माने तेम ते शेत ते धूर्त्तनां वचन सत्य करी मानतो थको ते धूर्तना कह्यायकी सर्व धानूनी सामग्री प्रत्ये एकाग्र चित्त थने ते करतो हवो. तेवारे ते धूर्त केटलुक कारिमुं सूवर्ण कपटे करी निपजावीने