________________
जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. अवसरें रात्रिय राइन, परकीयें परकीन, चनमासियें चउम्मासिड, संवत्सरियें संवतरित इत्यादिकपात कहीने (पडिक्कम के०) प्रतिकमामि एटले प्रतिक मुं बु. गुननावें करी फरी ते पापने अणकरवे करीने ते अतिचारथकी प्र तिकूलपणे पराङ्मुखपणे चालुं बुं. अतिचारथकी निवर्तुं बुं इत्यर्थः । ए परिग्रह अने आरंन जे , ते नरकादिक महाकुःखनो हेतु दे ॥ उक्तंच जगवत्यंगे ॥ कहीं नंते जीवा नेरश्यनाए कम्मंपगरंति गोयमा महारंज याए महापरिगहाए कुणिमाहारेणं पंचिंदियवहेणमिति ॥ अर्थः-केम हे जगवन् ! जीव जे , ते नरकनुं आयु बांधे? हे गौतम ! महायारंने करीने महोटा परिग्रहने मेलववे करीने मद्यमांसादिकने थाहारें करीने पंचेंश्यि जीवोने वधे करीने नरकनुं वायु बांधे. वली अन्यदपि एटले बी जा ग्रंथोमां पण कडं . धणसंच अविनलो, आरंनपरिग्गहो अविति नो॥ ने अवस्स मणुस्सं, नरयं च तरिरक जोणिं वा ॥ १ ॥ यत्र दृष्टांतो यथा॥ सुनौमब्रह्मदत्ताद्याः, सप्तमीप्रथिवीं गताः॥ महापरियहारंजे, मम्मणा वास्तु सुखिनः ॥ १ ॥ महापरिग्रहारंन, परित्यागेन निर्वृताः॥ अष्टौ नरत सगर, शांतिकुंथ्यादिचक्रिणः ॥ २ ॥ अर्थः- घणो धननो संचय करे, अत्यंत आरंपरिग्रहमां रहे, पण तेनो विजेद न करे, ते मनुष्य अवश्य न रकगति तिर्यचनी गतिप्रत्ये जाय. ते उपर दृष्टांत कहे जे. सुनीमचक्रवर्ती, ब्रह्मदत्तचक्रवर्ती, सातमी नरकें गया ॥१॥ घणा परिग्रह अने आरंने करी मुम्मणशेगदिक पग महाकुःखी थया. माटे जे घणो परिग्रह घणो आरंन तेने त्यागीने परिग्रहथी निवां एवा नरतना पाटवी आठ तथा सगर, शांति, कुंथु अने अरथादिक चक्रवर्ती ते सर्व देवगति सिगति पाम्या. एत्रीजी गाथानो अर्थ कह्यो ॥ ३ ॥ हवे विशेष पणे करीने समस्त बीजा पण अतिचारने प्रतिकमवा
बतो थको प्रथम ज्ञानना अतिचारने पडिक्कमे बे. ॥जं बहमिदिएहिं, चउक्साएदिं अप्पसहिं ॥
रागेण व दोसेंण व, तं निंदे तं च गरिदामि॥४॥ अर्थः-श्राहिं झाननो प्रस्ताव , माटे झाननुं अतिचारनूत एवं (जं बई के०) जे अशुजकर्म,बांध्यु तथा कयुं,ते शेणे करीने बांध्युं तथा कयुं ?