________________
१६ जैनकया रत्नकोप नाग चोथो. ते महदंतरं ॥ उपचुक्तं विपंदंति, विपयः स्मरणादपि ॥१॥ जावार्थःविषमां अने विषयमा मोटुं अंतर मालुम पडे ,केम के विष जे ले तेतो खाधाथकी मरण नीपजावे रे पण विपय तो स्मरण थकी पण मारे ले ॥ १ ॥ चके विपेण नीतत्व, मात्रं कंठे महेशितुः ॥ विषयैस्तु तदंगाई, हतेमेश महोमहः ॥ २ ॥ नावार्थः-विप जे ने तेणे महेशना कंचने विपे नीला पणुं कस्युं, अने विपयें तो शिवनुं अर्धाग हयुं ॥ ॥ हवे ते राजा समुश्नी पेरें शत्रुने जीतीने सार वस्तु लइ अजितसेन सहित पोता ने नगरे आव्यो. अजितसेन पोताने मंदिर बायो त्यारे शीलवतीयें पो तानुं चरित्र तथा चार प्रधाननुं स्वरूप सर्व जेम बन्युं हतुं तेम कही संन लाव्यु. अजितसेने पण पोतानुं वृत्तांत कडं. जली प्रीतिनुं एज लवण .
हवे राजायें पोताने मंदिर याव्या पनी चार प्रधाननो शोध करतो पण क्यांइ पत्तो न लाग्यो. त्यारे हसिने अजितसेनने कडं के, तमे अमने ज मवाने पण निमंत्रणा करता नथी ते गुं? अजितसेने ते वात शीलवतीने कही तेथी तेणे कडं के हे स्वामि? सुखें राजाने जमवाने नोतरो,विपयना फल आ नवने विपे प्रधानो पाम्या ने ते देवा९. एवं सांजली अजितमेने स्त्रीना कहेवाथी राजाने जमवानी निमंत्रणा करी. तेथी राजा हर्पित थ यो के हवे ते चार प्रधाननी शुद्धि अजितमेनने त्यां पामीश, माटे तेने घेर केटलाक परिजननी साथे जयें तो माझं जर्बु उचित कहेवाय. एम विचारीने राजायें चर पुरुपने अजितसेनने घेर जमवा माटे रसोश्नी खबर काढवा मोकव्यो. ते जर पालो बागी उंचे स्वरे राजाने केहेतो दवो के हे स्वामिन् ! कशी पण रसोश्नी सामग्री देखाती नथी, वीजें तो रा? परंतु धूम्र पण तेहना घरने विपे देखाता नथी. एवी वात सांनतीने राजा वि स्मय पामतो चिंतववा लाग्यो के, आ गुं आर्य ? जो हुँ घणो परिवार साथे लश्ने जमवा जश तो त्यांए मुजने झुं जमाडशे ?
हवे मोटा तपस्वीनी पेरें जेहनां शरीरमा हाड ने चामडां मात्र रह्यां ने, एवा चार प्रधानने ते शीलवती कहेवा लागी के जो तमे मारुं कर्तुं मानो तो ढुं तमने बहार काटुं. अन्यथा करशो तो पाबा खाडामां नांखी दश? तेवारें बीहीना थका जेम शीलवतीयें कडं तेम ते चारे जणे अंगीकार क घु. पनी कूपरूप बंधीखाणामांथी ते ने शीलवतीयें बाहार काढी नवरावीने