________________
२० . जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. जेवारें निषेध करेली वस्तु लीये, तेवारे ते अतिचार कहेवाय तेमज ते नि षेध करेली वस्तु धापरे, ते अनाचार जाणवो.
हां प्रथम व्रतने विषे क्रोधादिकें करीने परवश थयो थको वधबंधादि क करे, तो अतिचार लागे अने जेवारें जीवहिंसा करे तेवारें अनाचार क हेवाय ॥ यमुक्तं ॥ आहाकम्मा मंतण, पडिसुगमाणे अश्कमो हो ॥पय जेया परक्कम, गइए तनिश्रो गलिए ॥ १ ॥ इति ॥
हवे झानाचारें काल, विनय, बहुमान, उपधान,अनिन्दव, व्यंजन, अ र्थ, तनय, ए बाउ आचार झानना, तेने विषे वितब आचरणे यात अति चार थाय तथा मतिझानादिक पांच ने अश्रमादिकें करीने अतिचार लागे.
(तह के ) तथा दर्शनाचारें निःशंकित, निःकांदित, अजुगुप्सा, अ मूढदृष्टि, उपहणां, स्थिरीकरण, वात्सल्य अने प्रनावना, ए आठ आचा र, तेने विपे वितब आसेवनारूप या अतिचार लागे.
अथवा ज्ञान दर्शने देवगुर्वादिकनीआशातना तथा ज्ञानव्य, देवश्व्य, गुरुव्य अने साधारणश्व्यने विनाशे, उपेदादि करवे करी आशातनारूप अतिचार लागे. सातमांव्रतना वीश अने अगीबारव्रतना पचावन्न.
चारित्राचारने विषे पांच समिति अने त्रण गुप्ति मली आठ प्रकारना आचार , तेने विषे अन्य उपयोगरूप पाठ अतिचार जाणवा.
च शब्द थकी संलेषणा पांच प्रकारनं। तेना पांच अतिचार आगल कहेशे, तेमज ब प्रकारनो बाह्य अने ब प्रकारनो अन्यंतर मली बार प्रका रें तपाचार , तेने यथाशक्तियें न आराध्यो थको बार अतिचार थाय, तथा वीर्याचारने विपे मन, वचन अने कायायें करी यथाशक्ने शक्ति गो पनरूप त्रण अतिचार लागे अने सम्यक्त्वव्रतना पांच अतिचार सर्व म ली १२४ अतिचार थाय, तेमां ( सहुमंवा बायरंवा के०) जे अनुपयोगें उलखवामां ने आवे, एवा अतिचार लागे.ते सूक्ष्म अतिचार जाणवा थ ने जे प्रगटपणे उलखाणमां आवे ते वादर अतिचार जाणवा.
ए सूक्ष्म अथवा बाहर अतिचार ते च शब्दथकी जाणते अजाणते जे अतिचार लाग्यो होय (तं के०) ते प्रत्यें दुं (निंदे के) निंबूं. एटले हा ! में महोटुं अकार्य कयुं ! इत्यादिक पश्चात्ताप आत्मानी साखें करीने, अपरं (तंचगिरिहामि के० ) तेने गुरुनी साखें गहूं दु. एम झाना