________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. २०४ कागडाने नद आपी सुवर्णमणि अने माणिकें नघु एवं दशकोटी निधान गुप्तपणे हर्षवंत थको रथने विषे शीघ्रताथी मूकतो हवो.
हवे शेत खेद धरतो विचारवा लाग्यो के अहो ! ए शीलवती वदु तो महारा घरने विषे प्रत्यक्ष कामधेनुं बे,अरे ! धिक्कार पडो मुझने तथा मारा पुत्रने जे मूढपणे एने घरमांथी बाहार काढी ! ए अमेंमा कयुं. हवे पढ़ी जे उचित करवु घटे, ते कर. अणविचायुं जे कार्य होय तेनो प्रतीकार न पाय रूप कार्यथी करवो. एम चिंतवी शेठ तुरत रथने पाडो वालतो हवो.
हवे शीलवती सारा शकुन थया तेथी खेद टालीने अत्यंत हर्ष पामी. ते शेत पण रथमां बेठो यको पालो घेर जणी रथ हांकतो निर्मलबुदिवाली शीलवतीने पूबतो हवो के तुं यावी माही ने तो पण अवधूं केम बोली ? त्यारे शीलवती कहेती हवी के तमे कयुं ते सत्य, पण ढुं कढुं ते सांजलो. पेहेलां देवना धणीयें पारकुं धन लश् मोढा बमणा कढारा काढी महेन त करीने देत्र तैयार कयुं ,तेमां जे माल नीपजशे ते तो लेणियात लइ जशे, धणीने थोडं पण नहि रहे,तेथीमें कह्यु हतुंजे देत्रनो धणी ए माल खाशे नही. वली पग सहिसलामत राखवा सारु में नदी उतरती वखत मो जडी पगमांथी काढी नहिं,कारण केजेमा मार्ग दीगमां न आवे एवी नदी ने विपे गमन करतां कंटकादिकनो अनर्थ थाय. वली मोजडी जीजाय तो सूकवीयें तथा मोजडी तो नवी पण थाय,परंतु पग नवा न थाय. एटलमा टे हे तात! में पगमांथी मोजडी काढी नहिं. तथा ते सुनटनी पूंठे प्रहार थया हता ते सामे मुखें प्रहार थया न हता,पण पाबो नासतां ते कूटाणो हतोतेथी ते नलो कूटाणो एम मे कह्यु. वत्ती वगडामां देवल तमे कह्यु के घणुं श्रेष्ठ बे, पण त्यां कोक चोर जारादिकने रहेवानुं ठेकाणुं तेथी में कह्यं के ते आपणे झुं कामर्नु ? ते सारं नथी. तथा नगरने विपे पोतानो कोइ स्वजन अथवा मित्रादिक न होवाथी को बोलावे नहिं तेथी में कडं के ए नगर शुन्य ने ? कह्यु के के॥ इक्केणं विणा पिमा,सेण सप्ताव नेद नरिएण॥जणसंकु लाविपूहवी,अबोसुन्नवपडिहाइ ॥१॥ नावार्थः-जे नगरमा एक पण मनुष्य सनावना नेहे करीनस्यो न होय थने ते सिवाय बीजा लोकोथी नगर लघु होय तो पण ते नगर शून्य सरखं जाणवू ॥१॥ तथा जोजन प्रमुखना याद रनो करनारो,खेदनो हरनार,एवो ते गामडाने विपे माहरो मामो निचे रहे