________________
१. ०४
जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो.
संतोषी होय तेने बेला त्रण अतिचार होय ने श्रागता पहेला बे नेद ते अतिचार पणे रहे नही. प्रथमना वे प्रतिचारें करीने तो तेनो व्रतजंग ज थाय तेथी ते प्रतिचारमां गणाय नहीं. एम स्त्रीने पण जे स्त्रीयें परपु रुपनो त्याग कस्यो ने ते स्त्रीने पांचेय प्रतिचार जाणवा ने जे स्त्रीने स्व पुरुषनो संतोष ने ते स्त्रीने बेला त्रण प्रतिचार होय ने प्रथमना वे अ तिचारथी तो ना तनो नंग याय माटे त्रणज प्रतिचार कहेवाय यथ वा पांच विचार पण लागे ते कही देखाडे ले.
+
तिहां नापयोगपणे परपुरुष ब्रह्मचारीनी अथवा पोताना स्वामी चानी सार्थे गमन करे तो तेने पहेलो यतिचार लागे ने जेवारें पोता ना स्वामीना वारानो दिवस सोक्यो प्रमुखें लीधो होय तेवारें सोक्यनो वारो लोपीने पोतें पोताना स्वामीने जोगवे तेने बीजो अतिचार लागे त या त्रण अतिचार तो बेला लागेज ने एम पांचय यतिचार पणे कहेवाय ॥ उक्तंच ॥ परदारा वकिलो पंच, दुतितिन्निन सदार संतुहे ॥ इत्रिति ति नि पंचव, जंग विगप्पेहि नायवा ॥ १ ॥ जावार्थ:- परदारा वर्जनारने पांच अतिचार होय ने स्वदारासंतोपीने त्रण प्रतिचार होय एमज स्त्रीने पण त्रण ने पांच नांगाना विकल्प जालवा ॥ १ ॥ जेम पोतें जाडुं दइने स्वल्पकाल सुधी अंगीकार करेली जे गणिका तेनेविषे पोतानी स्त्रीनी बुद्धि यें गमन करे ते इत्वर परियहितागमन प्रतिचार कहियें, तेम स्वदारासं तोषीने पण ए बीजो अतिचार लागे ने नानोगें अतिक्रमादिकें करी प्रथम प्रतिचार पण याय एम स्वदारासंतोपीने पांचे प्रतिचार संनवे सि पण के स्वदारा संतोषीने पांच प्रतिचार जाणवा पण याचरवा नहीं. इति एनेविषे जे पाप बांधयुं होय ते खालोनं बुं इत्यादि क अर्थ सर्व पूर्वनी पेठें जावो.
शक्ति त गांगेयादिकनी पेठें बाल्यपणाथीज विशुद्ध श्रावकें शील पालवानेविषे यत्न करवो जेनां मोटां फल के विशेषेकरी गृहस्थने इःखें पालवा योग्य बे. कह्युं बे के | जो देई कायकोडिं, हवा कारे कणय जिणनवणं ॥ तस्स एा तत्तिय पुष्पं, जत्ति बंजवए धरए ॥ १ ॥ देव दाराव गंधवा, जरक ररकस किन्नरा ॥ बनयारिं नमसंति, डुक्करं जं करंतितं ॥ २ ॥ श्रालाई सरियंवा, इही रऊं च काम जोगाय ॥ कित्तियबलंच सग्गो,