________________
१६८
जैनकथा रत्नकोप नाग चोयो.
हवे ए व्रतनुं फल कहे ने. जे प्राणी चोरीनुं पञ्चरका करे, तेनो वि श्वास सर्व लोकने विषे होय, घणो यश होय, घरमां घणी लक्ष्मी होय, घी ठकुराइ होय, या जवने विषे एटला वानां पामे, खने परजवने वि पे स्वर्ग देवलोकन सुख जोगवी अनुक्रमें मोदें जाय. जे माटे कयुं बे, के खेने वि, खलाने विषे, दिवस होय तथा रात्रि होय सथवारो बधो लं टातो होय एटला स्थानकें इव्य नाख्युं थकुं विणसे नहीं शामाटे ? जे चोनुं पञ्चरकाण कर बे, तेना पुण्यना उदयें करीने ते वृत्तिनुं इव्य पूर्वो क्त स्थानकोमां पण नाश पामे नहीं. ए महोटो प्रभाव जाणवो. वली चो रीना व्रतनुं फल कहे बे: - गाम, खागर, नगर, शेण, मुख, मंरुप, पाटण एटला स्थानकनो घरला कालपर्यंत राजा थाय.
हवे जे पुरुष ए व्रतने न पाले अंगीकार न करे, अथवा व्रत लइने तिचार लगाडे खंमन करे ते पुरुष दुर्भागी थाय, दासपणुं पामें, शरीरवे दादिकपणुं दारिीपणुं दुर्गति व्यादिक घणा दुःखनो जोगवनार थाय. ॥ उक्तंच ॥ इहएव खरारोहण, गिरहा धिक्कार मरण पतत्तं ॥ डुरकं तक्क र पुरिसा, लहंति निरयं परजवम्मि ॥ १ ॥ निरया न वर्द्धता, केवट्राकुक्कु ट मंट बहिरंधा || चोरिक्क वसण निया, ढुंति नरा नव सहस्सेसु ॥ २ ॥ नावार्थ:- या नवें गर्छनारोहण थाय, गिरहा एटजे निंदा पाने तथा मर
पर्यंत सर्व कोइ धिक्कार करे, तस्कर एटले चोर पुरुष होय ते एवा दुःख या जवने विषे पामे खने परजवने विषे नरकगतिने पामे ॥ १ ॥ वली ते चोर पुरुष नरक थकी निकलीने टूटा, मूटा, बहेरा, प्रांधला, थाय चो री रूप एकज व्यसने ( निया के० ) हलाला थका एवा ( नरा के० ) पुरुषो ते ( नवसहस्से के ० ) हजारो जवने विषे टुंटा मुंटा प्रमुख (हुंति के० ) थाय ॥ २ ॥ ए चौदमी गाथानो अर्थ कह्यो ॥ १४ ॥
हवे ए वीजा अणुव्रत उपर पिता पुत्र एवा वसुदत्त ने धनदत्त नी कथा कहे बेः - न्याय मर्यादाये पामेनुं जे वित्त, तेणे नरेलुं एवं पोतन पुर नामें एक नगर बे. ते नगरमां घणा गुणें करी युक्त एवो जितशत्रु नामें राजा राज्य करे बे. त्यां सर्वश्रेष्ठी मांहे विख्यात, सरल खनावनो, चंडमानी पेरें शीतलतावालो, संपदायें करीने देवता सरिखो, एवो सोमदेव नामें शेठ र हे . तेने धनदत्त नामें पुत्र बे, ते युवावस्थामां व्यसनने विषे श्रासक्त थ