Jain Katha Ratna Kosh Part 04

SR No.: 010249
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 477
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 63 MB

Page 164

१५२
जैनकथा रत्नकोप नांग चोथो.
राजाने पण कह्याविना ते धूर्त नगरमांथी नीकलीने नूतनी पेतं पृथ्वीने विषे जमतो जमतो पुर, पाटण ग्रामादिक सर्वेने धूततो धूततो अनुक्रमें जुवनावंत नगरना उद्यानने विपे राजचंपक वृक्ष देवें विसामो लेवा वेतो. ने वृक्ष शाखायें करी प्रति विस्तीरी जोइने खादर सहित ते प्रत्ये जोता हवा. तेना देखवाथी धूर्तना चित्तने विषे नाना प्रकारना मनोरथना कल्लोल बलता हवा. के या वृक्ष घणुं सुंदर बे, माटे इहां सुवर्ण मणिनो सात नू मिनो महोटो प्रासाद करा, ने पासें नाना प्रकारना भुवन करावं. वली सर्व अंतेरने क्रीडाने व्यर्थे वाव्य करावं, प्रासादने फरतो कोट करावुं, ते मज फरतो वनखं करावं. वली इहां हाथीनी शाला, घोडानी शाला, क राखुं नेदुं चक्रवर्तीनी पेरें महर्द्धिक संपदायें युक्त एवो राजा थानं ! एवा
संबद ने संभव वचन धूतारानां सांजलीने ते चंपकवृनो अधि छायक देव ते प्रत्यें कहेतो हवो के हे धृतारा ! तें ताहारा पृष्टरित्रें करी घणा देश धृत्या, तुं जे बोले वे, ते सघलुं निविवाद याशे. हे मूढ ! फो कट एवां वचन केम बोलें बे ? हुं तादरी पासें कां देखतो नयी. हे निर्लक ए ! तु मां को सुलक्षण नथी तो ते तुकथी केम निपज ? एहवं ते देवतानुं वचन सांजलीने ते धूर्त्त कहे बे. हे देव! माहरु वचन सांगल. या जयी सात दिवसमां जो हुं कह्या प्रमाणे कदापि न करूं तो ताहरी सन्मु ख मां प्रवेश करूं. त्यार पढी ते नगरना पोलनी रहेनारी देवीना दहे रामां गयो. ते त्यां घणा कोमाकोमी भेला कखां ने मनयी अथवा व चन कल्पना करीने गणेश, क्षेत्रदेवता, यह, यक्षिणी प्रमुख यादि देने द्वारपोली रहेनारी देवीनी साथे जुबदं रमवा वेठो, तेमां ते लाखो टका जीत्यो. खडीना कटकाथी यांकडा मेली राखेला तेनो सरवालो करी गणे शने कहेवा लाग्यो के महारुं धन जे तहारी उपर जहेणुं वे ते तुं मने थाप, नहिंतर खुणवालो तीखो पाषाण लइने तेनी अणीथी शीघ्रपणे तारुं महोटुं पेट फोडी नाखीश. हे लंबोदर ! तुं हास्यो बो, माटे केम नहिं आप ? एम कन्हीने ते धूर्त जेटले महोटो पाषाण तेने मारवाने वास्ते उपाडे बे, ते जे लंबोदरे पण लय पामीने बे लाख टका धूर्त्तने याप्या, एम बीजा पण सघना देवता व्यंतरादिक पासेंथी ते धूर्ते पोतानुं लेणुं लीधुं. जेमाटे निः सूक मनुष्यना व्यंतरादिक पण चाकर थाय.