________________
१४४ जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो. क्षण होय तो तेने लीधे सर्व उत्तम लक्षण ते कुलदण जेवां था पडे,तेम मनुष्यमां जो एक मृपावादपणुं होय तो ते सघलाए गुणना समूहने अप्रमा ण करे ॥ १ ॥ तानपुट विष तथा सादिकनी गरल लाल प्रमुख जे डे, ते जेम कोइना उपर पडवाथी तेने अवगुण करनारी थाय ने, तथा श रीरनो क्य पण करे , तेम समस्त दोपमाहे मृपानापा रूप दोष ते महो टो गंगनीय , एथी जीव धर्मना फलने न पामे ॥ २ ॥ __ हवे ए असत्य वचन नपर शेतना पुत्रनो दृष्टांत कहे :- कोई एक साधुनी सेवा करनारो श्रावक हतो, तेनो पुत्र नोधम्मिन हतो, एटने धर्म रहित हतो, तेने तेना पितायें घणुं समजावीने बलात्कारें गुरुनी पासें था एयो, जेवारें गुरुयें तेने धर्मोपदेश दीधो, तेवार ते शेठनां पुत्र धूर्तपणे गुरु नो उपदेश सांजली रोमांचित् थश्ने गुरुनु कह्यं सर्व सत्यकरी मानवानी पेरे सांजलवा लाग्यो. श्रावकना बारे व्रतनुं स्वरूप गुरुयें समजाव्यु, ते सां जलीने प्रतिबोध पाम्यानी परें उठी चनो थश्ने गुरुने कहेवा लाग्यो के मने व्रत अंगीकार करावो तेवारें गुरु पण तेने धर्ममां दृढ करवा माटे तेनी घणी प्रशंसा करता हवा,ते सांजली शेना पुत्रं गुरुने कह्यु के हे महाराज ! एक मृपावाद विरमणव्रत मूकीने बीजा अगीयारव्रतनो नियम मुझने आपो, कारण के असत्य त्याग करवानो व्रत हुँ गृहस्थ माटे मुफथी पले नहीं. बाकी बीजां व्रत पण सत्य बोल्या विना पालीश एवो तेनो व्रत पालवाने अयोग्य आशय जाणीने गुरु तथा माता पितादिक सर्व कुटुंबे तेने उदेखी मूक्यो जेमाटे श्रीहेमचंशचार्यजीयें कडं ॥ यतः ॥ पारदा रिकदस्यूना, मस्ति काचित्प्रतिक्रियाः ॥असत्यवादिनः पुंसः, प्रतिकारो न विद्यते ॥१॥ एकनासत्यजं पापं, पापं निशेपमन्यतः ॥ योस्तुला विस्तयो, रायमेवा तिरिच्यते ॥ २॥ नावार्थः- परस्त्री गमन करनार तथा चोरीना कर नार माटे प्रतिक्रिया एटले कोइक उपाय , पण असत्यवादी पुरुपनों प्र तिकार एटले उपाय कोइ नथी ॥ १ ॥ एक स्थानकें जूना बोलवा- पाप राखीयें अने एक स्थानकें बीजा सर्व प्रकारना पापने राखीयें, एवेढुने त्रा जुवामां नाखी साहामा साहामा तोलीयें तो मृषावचन बोलवाना पापर्नु त्राजवू नारे थाशे अने नीचुंनमीजाशे ॥॥ए बारमी गाथानो अर्थ ॥१२॥