Jain Katha Ratna Kosh Part 04

SR No.: 010249
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 477
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 63 MB

Page 148

१३६
जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो.
जगत् जे व्यसनोमां सर्व रची रधुं बे. एवा सात व्यसन ते सात नरक ना यापनारां दे तेने पोताना देशमांथी बाहार काढतो हवो. वली श्रमृत ने तुंबडें करीने घणा जगतना जीवना रोग टाली पगार करतो हवो ॥ यतः ॥ मेहाणजलं चंदा, चंदणं तरुवराण फलनिवहो ॥ सप्पुरिसागंजीवितं, सा फलं सयललोय ॥ १ ॥ जावार्थ:- वर्षानुं पाणी, चंड्मानुं तेज, बाव नांचंदन, वृनां फल, फूल, सत्पुरुषनुं जीवितव्य, ते सामान्यपणे सकल लोकने उपगारी बे ॥ १॥ इत्यादिक गणित पुण्यें करी, न्याय निपुणतायें करी धर्मनं जे एक छत्र राज्य तेने हरिबल पालतो हवो. माटे जातथी, करणीथी, संगतिथी, कुलमर्यादाथी जो पण ए हरिबल हलको हतो, तो पण जुवो एक द याधर्मना प्रतापथी राजा थयो, माटे कुलजात वगेरेनुं कांइ पण कारण नथी. कयुं वे केः ॥ यतः ॥ कौशेयं कमिजं सुवर्णमुपला, दूर्वापि गोलोमतः ॥ पंका तामरसं शशांकनदधे, रिंदीवरं गोमयात् ॥ काष्टादमिरहेः फणादपि मणि गशीर्षगोरोचनः ॥ प्राकाश्यं स्वगुणोदयेन गुणिनो गवंति किं जन्मना ॥ १ ॥ नावार्थ:- हिरागलवस्त्र ते कमीजीवथी उपजे बे, माटीथकी सुवर्ण, गाय नारोमथकी दूर्वा, कादवथकी रातुं कमल, समुझ्यकी चंद्रमा, बारामां हिथी श्याम कमल, काष्ठमांहीथी अग्नि, सर्पना मुखथी मणि, गायना मस्तकथी गोरोचंदन, उत्पन्न याय बे. एटले एवा हलका पदार्थथी पूर्वो सर्व उत्पन्न याय बे, पण पोताना गुणने उदयें करीनें विख्यातिने पामे
"
विख्यातिमांकां जन्म कारण नथी. ऐश्वर्य, शौर्य, उत्तमपणुं, तेणें करीने हरिबल सिंह जेवो थातो हवो था एटले एवा गुणो हरिबलें, सिंहना लीधा, माटे सिंह सरखो ते थयो. परंतु चपलपणुं कर्दमादिकमां खासक्त पणुं, इत्यादि अवगुण सिंहमां बे, ते हरिबलें लीधा नहिं वली ते धीवर ते निल्न जात जोवामां बे, परंतु ते निल्ल नथी पण ते निल्लनी नीति बोडीने धीवर ते धी जे बुद्धिमान् पुरुषो तेहने विषे वरप्रधान बे एटले प्रथमनुं धी वर पशु मूकीने हाल जे धीवर शब्दनो अर्थ कह्यो एवो ते धीवर थयो. तथा ते राज्यसंपदाने विषे पण दयाव्रतने न बांगतो हवो हवे हरिबलें पो तानी पहेली स्त्री माढाने तेडावीने शीखामण दइने प्रतिबोधी. पी संसा नां सुख जोगवतां घणो काल गयो. एटले वली गुरु सांजय्या तेथी सुस म समय सरिखो एवो घणो उत्तम समय ए हरिबलने थये थके ते
·