________________
१७ जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. ध्ये जश्ने लक्ष्णवंतो एहवो घोडो लीधो,अने दास दासी प्रमुख सर्व नवां माणस राख्यां. बते इव्ये कोण शरीरने क्लेश उपजावे ? पढी दास्यादिक स हित चालतां बहु देश संघतां उलंघतां अनुक्रमें लक्ष्मीयें करीने विशाल एह Q विशालपुर नगर आव्यु,एहवे रूडे शकुनें नगरमांहि प्रवेश कस्यो,एटले एक व्यहारियो मव्यो. तेवारें हरिबलें तेनी पासेथी सात नूमिनो आवास नाडे लीधो, ते मध्ये रूडे मुहूर्ते वास कस्यो, तिहां सुखें रहे तो हवो अनेक न्याने इव्ये करी सर्व घरनी सामग्री नवी करतो हवो. हवे हरिश्चल विचारे
जे नीच माबी किहां बने पुण्यवंती ए कन्या किहां ? वली आ धननी सामग्री किहां ? तथा ढुं निर्धन किहां? पण ए सर्व मुझने देवना योगथी बन्युं ,तो हवे एहवी लक्ष्मी पामीने टुं श्यामाटे लक्ष्मीनुं फल न लहुँ ? एह विचारीने दीन फुःखीजनने दान देतो हबो तथा लक्ष्मीने जोगवतो हवो, तेणे करी तेनुं अतिशय सौजाग्यादिक यश विस्तरतो हवो. नगरने विषे एहवी वार्ता विस्तरी के कोई एक परदेशी राजपुत्र याव्यो बे,ते अस्ख लित दान आपे , माहा गुणवंत डे, उदार चित्तनो डे, दानथकी झुं न थाय ? ॥ यतः॥ पात्रे धर्मनिबंधनं परजने प्रोद्ययाख्यापकं, मित्रे प्रीति विवर्धनं रिपुजने वैरापहारदमं ॥ नृत्ये जक्तिनरावहं नरपतौ सन्मान पूजाप्रदं, नद्यादौ च यशस्करं वितरणं न काप्यहो निःफलं ॥ १ ॥
जामर्थः-दान जे , ते पात्रने दीधुं थकुं धर्मनुं कारण थाय बे, पा त्रविना अन्य जनने दी● थकुं दयानुं सूचक थाय ,मित्रने देवाथी प्रीति वधारवानुं हेतु थाय ,शत्रुने दीधाथी वैरनो अपहार करनारुं थाय ,चा करने दीधाथी ते नक्ति करे , राजाने दीधाथी जला मान पूजा सत्कार नुं आपनासं थाय डे, नट्ट प्रमुखने देवाथी यशोवादनुं करनारूं थाय बे, माटे दान दीधुं ते क्याहि पण निःफल थतुं नयी ॥१॥ ___ए वात राजायें सांजलीने सनामध्ये महोटा बहुमाने तेडीने, बहु स न्मान दश्ने, पोतानी पासें बेसारी गोष्टि करी. हरिबल ते दिवसथी मां मीने नित्य राजानी सेवा करतो हवो. जेहने पुण्य पांशलं होय, तेने सर्व पांशरुंज . एटला माटे हरिबलने राजायें रूडो प्रसाद कस्यो. हरिबलने ते राजा कहेवो थयो ? तो के जेवी कामधेनु होय, तेवो थयो.
हवे हरिबलें विचायुं जे राजा साथें नवी प्रीति थर, एटला माटें रा