________________
श्रीमोदविवेकनो रास.
३५ वशेखें रे ॥ शो ॥ ७ ॥ अतिशय एहना अतिघणा,कहेतां नावे पारो रे ॥ केवलझान दिवाकरु, अनंत वध्यो विस्तारो रे ॥ शो ॥ ७ ॥जामाता जो एहने, सेवे स्थिर करि चित्तो रे ॥ ससरे एवं आखियुं,अनंत दुशे तुक वित्तो रे ॥ शो० ॥ ए ॥ एम सुरणी निवृत्ति नारी, हरखी अतिहि नन्नासो रे॥ मन संदेह विलय गयो, परम प्रतीत प्रकाशो रे ॥ शो ॥ १० ॥ ल ३ आदेश उठी करी, पुत्रवधूनी संगे रे ॥ प्रवचनपुर पेसण नणी, निवृत्ति चली मन रंगे रे ॥ शो ॥ ११ ॥ चित्रारो तारो पामीने, अधिक किरण जानु थाय रे ॥ विवेक तिसि परें देखियो, प्रमदा परणी आय रे ॥ शो ॥ १२ ॥ नगर नजीक आव्या जिसें, पाखंमी मलिया यारो रे ॥ तव वि वेक देखी करी, सुंदर रूप अपारो रे ॥ शो ॥ १३ ॥ कपट निपट मुख केलवे, बगलानी पर तेहो रे ॥ बोलावे आडा फरी, वश करवा धरि नेहो रे ॥ शो० ॥ १४ ॥ मित्र सुणो इक वारता, बेसी शीतल बाया रे ॥ नग री लोक गुमान बे, अम घर आवो सुहाया रे ॥ शो ॥ १५ ॥ संकीर्ण पुरमें अने, आ रुसना जायगा रे ॥ खिजमत करसां में घणी, हैडे ध रि मन रागा रे ॥ शो ॥ १६ ॥ पुरनृपलं पण थाहरे, वडो केहो का जो रे ॥ उनारो नृपनो नलो, आसंग न करो ताजो रे ॥ शो ॥ १७ ॥ वली ए राजा एहवो, टाढो शीलो होय रे ॥ काम न काढे केहनो, मुनि वर सो मुख जोय रे॥ शो० ॥१७॥ माया बोडावे मनथकी, प्रीत रीत नवि जाणे रे ॥ शत्रु मित्र सरखा गणे, आप रुखो एक ताणे रे ॥ शो ॥ १५ ॥ स्वार्थ में पण एहनी, उदासीनता लाने रे ॥ तुं प्राणी नोलो अ ने, बाथ जरे कां बाजे रे ॥ शो ॥ २०॥ लोकाचार न लेखवे, तोष रो षन जणावे रे ॥ पुरुष वेदन को नहिं,नेदन कोइ न पावे रे ॥शो॥१॥ निंदा स्तुति बेक मली, श्म पाखंमी कीधी रे ॥ धर्ममंदिर कहे सांजलो, विवेकतणी मति सीधी रे ॥ शो० ॥ २२॥ सर्वगाथा ॥ १५५॥
॥ दोहा ॥ ॥ वली पारवंमी बोलिया, वीर विवेकने एम ॥ अम ठाकुरने सेवजे,म नवंबित लहे जेम ॥१॥पाले ताडे फिर करे, हरि हर ब्रह्मा देव ॥ जग सघलोही जुगतिगुं, अहनिश सारे सेव ॥ २ ॥ जीर करे नगतांतणी, य रि नाखे नथेड ॥ सेवक सखरा एहना, को न करे तसु बेड ॥३॥ तूपयां