________________ 30 जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. हे महोत्सव , परगामनां लोक घणा व्यापारने अर्थे श्राव्यां बे, दाट उपर ग्राहकोनी नीड , अने व्यवहारीयो दाट उपर एकलोज डे तिहां सुवचने तेने सहाय करी, तेथी ते व्यवहारीयानो व्यापार घणो थयो भने सारो लान थयो, व्यवहारीयो हर्ष पामी हाट बंध करी पोताने घेर जम वा जाय , तेवारें सुवचनने कहे , के हे महापुरुष! उठो महारे घेर ज मवा चालो. तेने सुवचनें कहुं हुं एकलो नथी महारी साथें त्रण जण बीजा दे, ते विना हुँ एकलो जमुं नहीं. तेने शेनें कह्यु तमें जान. ते त्रणे जणने महारे घेर तेडी लावी नोजन करावो, तेवारें सुवचन दूत यावी त्रणे जणने तेडी गयो तेमने व्यवहारीये नली सजाश्ये नोजन कराव्यां, तेमने जोजन करावतां शेठने सवा दाम खरच थयो. बीजे दिवसें रत्नपुर नगरने विषे गया. तिहां पण परिश्रांत थया थका तलावें जश् हाथ पग धो दातणपाणी करी वेठा, निर्गतमुख राजायें कह्यु हे युवराज! बाज नोजन करवानो तहारो वारो ,माटे नोजन कराव. ते सां जली युवराज नगरमांहे आव्यो तेने रूपें करी मन्मथ जेहवो हतोमाटे तिहां एक पुरुषषिणी मगधा नामें वेश्या ,तेणे दीठो. तेथी ते कामातुर थ. तेवारें बेटीनो अनुराग जाणी अक्कायें दासी मोकली, तेने तेडावी लीधो ते पण मगधा वेश्यानुं रूप देखी हर्ष पाम्यो. परस्परें द्यूतक्रीडा करवा ला ग्या, एम करतां नोजन वेला थइ, तेवारें वेश्यायें कर्तुं स्वामी उठो नोज न करीयें ? तेणें कह्यु महारा त्रण मित्र तलावें बेग , तेमना विना हुँ नोजन करूं नहीं. वेश्यायें कडं जात्रणेने तेडी लावो. जोजन पापणे घेर करावो. ते सांगलीत्रणेने तेडी आव्यो. स्नानपूर्वक नलि सजायें नो जन कराव्यां तेने नोजन करावतां पांचशो रौप्यक खरच लाग्यो. त्रीजे दिवसें पंचपुर नामा नगरें गया तिहां पण तेमज परिश्रांत थकां तलावनी पालें पूर्वोक्त सर्व सजा करी बेग. राजायें मंत्रीश्वरने कयुं श्रा ज जोजन कराववाने तमारो वारो डे माडे तमे नगरमां जश्नोजन करावो. मंत्रीश्वर नगरमां याव्यो, अनुक्रमें नगर जोतो जोतो राज्यसनायें गयो, थादर मान महत्त्वसहित राजाने प्रणाम करी बेतो. एवामां तिहां एक ऊगडो आव्यो बे, ते या प्रमाणे .के कोई दूर ग्रामने विषे एक व्यवहा रीयो वसे , तेनी बे स्त्री ने तेमां लघुस्त्रीने पुत्र थयो, तेवारें व्यवहारीये