________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
३७ए नामें राजा तेनी कामकीर्ति नामें पुत्री , ते तहारा पुत्रना गुण सांजली अनुरक्त थइ थकी परणवा यावे , ते वात सांजली त्रिविक्रम राजा हर्ष पाम्यो. पड़ी केटले एक दिवसें कन्या पण आची पिताना कहेवाथकी कुमरें पाणिग्रहण कयुं बेहुने परस्परें चश्मा रोहिणीनी परें प्रीति थ.
हवे रणसिंह नामें सीमाडीयो राजा ने ते त्रिविक्र मराजानी याझा मा नतो नथी घणो उन्मत्त थयो , तेनी नपर त्रिविक्रम राजा कटकल चडे बे, ते वात जाणी कुमरें आवी पिताने कह्यु के पुत्र, सन्नाह पहेरवा यो ग्य बते तमें सन्नाह पहेरो, ते युक्त नहीं. माटे तमें बेठा रहो. हुँ रणसिंह में वश करी आवीश. ते वचनामृत सांजली राजा हर्ष पामीने घेर रह्यो अने कुमरने सैन्यनी साथे मोकव्यो. कुमर तिहां जा प्रजातनो सूर्य जेम अंधकारनो नाश करे,तेम वैरीरूप अंधकारनो नाश करी रणसिंह राजाने वश करी बांधीबाणीने पिताने पगेलगाड्यो, जय पामी जयनिशान वजडाव्युं.
एकदा त्रिविक्रम राजायें पुत्रने राज्ययोग्य जाणी राज्य आपी पोतें गुरु समी दीक्षा लीधी. पाबल श्रीनिर्गतमुख राजा राज्य पाले ने, जेहवो नामें तेहवोज परिणामें पण प्रजापालक थयो. हवे ते राजाने युवराज म दन नामें ले तथा सुमति नामें प्रधान के अने सुवचन नामें दूत ने, ते त्रणे जण अहंकार करवा लाग्या जे अमें जैयें, तो ए राजानुं राज्य चा ले में, अमारा पसायथी राजा सुखें बेसी रहे . अनुक्रमें राजा ते त्रणे नां गर्वित चित्त जाणी तेमनो गर्व उतारवाने अर्थे सेना साथें ला पोतें देश जोवा निकट्यो,ते देशने जोतो जोतो सीमाडीया राजाउने वश करतो करतो अनुक्रमें पालो पोताना देशनी गडासंधियें याव्यो.
तेवारें राजा, मदन युवराजने तथा सुमति प्रधान अने सुवचन दूतने क हेवा लाग्यो जे आपणे चारे जण मली पोत पोताना नाग्यनी परीक्षा करी जोश्य के कहेनां कहेवां नाग्य जे. एम कही बीजा मंत्रीने राज्य नसावी ए केकुं खड्ग हाथमां लश्ने चारे जप खाली हाथें निकल्या, ते चालता चालता कांची नगरीये श्रावी थाका थका तलाव उपर बेग. दातण कीधा पनी राजायें कह्यु बाज नोजननी सामग्री कोण करावशे ? तेवारें सुवचन दूत बोल्यो तमें त्रणे जण इहां बेसो. नोजननी सामयी बाजे ढुं करावीश. एम कही दूत नगरमांहे गयो. एक व्यवहारीयाने हाटें जश् बेतो. हवे ते दिवसे नगरमा