________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी. लख्यो जे हे स्वामिन् ! तमारो वैरी जे नीलराजा तेणे एक पांत्रीश व र्षनो पारिव्राजक पापरूप महिकायें कालो थयेलो महामायावी वाचाल
, तेने तमोने मारवामाटे मोकट्यो , तेनो विश्वास करशो नहीं. एवो लेख राजायें एकांतें वांचीने पारिवाजकने पकडवामाटे सुनटो मोकल्या, ते सुनटें तेने पकडी बांधी लातो तथा मुष्टिना प्रहार कस्या तेथी तेनी क डमांथी कंक लोहमय बुरी निकली वी, सुनटें ते बुरी लश्ने राजाने देवाडी, तेवारें राजायें प्रब्यं आ गं आश्चर्य? तेणें नीलराजानी यथा स्थित वार्ता कही संनलावी. राजायें प्रधानने तेडी कह्यु के जेनां तुं वरखा ण करतो हतो, तेनां चरित्र जो ले. एम कही राजायें तेने मंत्रिपदथी उतारी बीजो मंत्री थाप्यो. मंत्री पण पोतानुं समकेत मलीन थयुं जा एी आलोयण प्रायश्चित्त लइ समकेतनी शुद्धि करतो हवो. पनी तेने शु इसमकेत पालतो जाणीने राजायें तेडीने वली पण तेने मंत्रिपदें स्था प्यो. वली पण राजा तथा प्रधान बेतु जनने परस्पर तेमज प्रीति थ.
हवे घात करनारो परिव्राजक, राजाप्रत्ये कहेवा लाग्यो में नावथकी जैनदीदा लीधी ,माटे मारवो होय तो मार, अने जीवतो मूके तो मूक. तहारं मन माने, तेम कर. राजायें विचायु के जो तुं सम्यक्त्व पाम्यो हो, तो पण नावचारित्रीयो थयो कहेवाय तेमाटे हुँ तुमने मूकुं . एम कही परिव्राजकने मूक्यो. राजायें चिंतव्यु महारो वैरी नीलराजा ,तेनी साथै युद करूं तो घणा जीवोनो संहार थाय, माटे यदनुं स्मरण करूं पड़ी राजा यें अहम तप करी पौषध लइ पौपधशालायें वेसी यदनुं स्मरण कयु. य द तेना मनोगत नावने जाणी नीलराजाने बांधीने तेनी पासें लश् याव्यो. तेने नलराजायें कडं अरे पापी ! हवे कहे हुँ तुमने केवी शिक्षा करूं ? नी लराजायें कयुं हुं तहारे शरणेाव्यों बुं, माटें मन माने तेम कर. एमक हे थके नलराजायें तेने पोतानीयाझा मनावी पोतानो सेवक करी मूकीदीधो.
हवे नलराजा कर्मराज तथा धर्मराज बेदु राज्यने सरखां पालतो थ को रह्यो. एकदा उद्यानपाखें श्रावी वधामणी दीधी जे स्वामी ! उद्यान नेविषे मुनि पधाया , तेने राजा हर्षदान आपी पोतें मुनिने वांदवा गया. तिहां जोयुं तो जेमनी पासेंथी पोतें धर्म पाम्यो , तेज साधु पधा स्या दीगा. साधुयें पण कयुं, हे राजन् ! तुं मने उलखे ? राजायें कह्यु