________________
३२
जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. कुमर पण मणिमंजरीनी साथै विषयसुख जोगवतो थको तिहांज रह्यो. __ एकदा प्रज्ञप्ति विद्यायें जश्ने मणिमंजरीना पिताने समाचार कह्या, ते वारे ते तिहां यावी घणी शक्षि थापीने मणिमंजरी सहित कुमरने पनि नीखेम नगरें तेडी गयो, कुमर पोताना माता पिताने पगे लाग्यो, मणि मंजरीनो पिता विदायगिरि मागी वैताढयें गयो. शूरसेन राजा पण रक्षा वस्थायें पुत्रने राज्य आपी पोतें दीक्षा लश् धर्मराज्य पालवा लाग्यो. कु मर पण सम्यक्त्वमूल श्रावकव्रतरूप धर्म पाली अंतें समाधिमरण करी देवलोकनां सुख जोगवी अनुक्रमें मुक्तिने विषे अनंत सुखनो नोक्ता थाशे. एवंदन अने नमनरूप वे यत्नाने विपे संग्रामशूरनी कथा कही ॥
हवे त्रीजी दान अने चोथी अनुप्रदान ए बे यत्ना तथा पांचमी याला प अने बही संलाप एवी चारे यत्नानुं स्वरूप कहे :
॥ गनरव पिसुणं वियरण, मिहासण पाण खऊ सजाणं ॥ तंचिय दाणं बहुसो, अणुप्पयाणं मुणि बिंति ॥ ४ए ॥ सप्पणयं संनासण, कुसलं वोसागयं च बालावो ॥ संलावो पुणरुत्तं,सुहछह गुण दोस पुना ॥५॥
अर्थः-जे (गरवपिसुएं के०) गौरव एटले थादर तेनुं पिशुन एटले सूचक एवं (वियरणं के०) वितरण जे दान ते दानेंकरी यादर जाणियें. ते माटे गौरव पिगुन कह्यु हवे ते दान कर कई वस्तुनुं होय ? ते कहे जे. (s हासण के० ) इष्ट वचन एवं अशन जे उदनादिक अने (पाण के० ) पा गी ते शद जल, इकुरस, नालिकेरजलादिक जाणवा तथा (खऊ के०) खाद्य ते फलादिक अने (सजाणं ) शय्या, वस्ति, रहेवानुं स्थानक इत्यादिकनु जे दान ते महत्त्वY जणावनाकै ने, माटे एवं दान मिथ्यादृष्टि ने देतां थकां को देखे, तो एबुं जाणे जे ए श्रावक थश्ने मिथ्यादृष्टिने ए वडो आदर करे . तो ए पण गुणवंतज हशे, माटें अमें पण एने आदर आपीयें एम मिथ्यात्वनी वृद्धि थाय. एटला माटे न देवु ए दानरूप त्रीजी यत्ना कहीयें. हवे (तंचियदान के०) तेहज दान जे एकवार आपतेतो दान कहेवाय पण जे (बहुसो के०) वारंवार देवं तेने (अणुप्पयाणं के अनुप्रदान एटले अनुप्रसाद कहीयें. ए रीतें (मुणि बिंति के०) मुनियो कहे ,ए चोथी अनुप्रदान यत्ना कहीये. शहां घर बागल को अन्यदर्शनी नो निदाचर याव्यो होय तेने लोकव्यवहारें तथा अनुकंपायें दान देवानो