________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
३२५ कां आश्चर्य दीतुं होय, तो कहो. तेवारे ते कहेवा लाग्यो के सनिलो, आश्चर्यनी वात कडं बु. में जरसमुश्मांहे कल्पवृदनी शाखायें हिंचतो पल्यंक ते परें अमृत रूप लावण्यने धरनारी चोशठ कलामां कुशल, शोल शृंगा रें जूषित एवी कन्या बेतेली दोती. ते देखीने जेटले ढुं महारा प्रवहणने तेनी पासें लश् गयो, तेटले कल्पद पल्यंक अने कन्या सर्व अदृश्य थक गया. दुं चमत्कार पाम्यो. एटले महारा सेव कर्वा श्हांकोइ देवांगना वसे डे, ते आपणने देखी पाणीमां अदृश्य थ गइ. ए आश्चर्य में दी.
हवे कुमर, कामें पीडित थयो थको विचारे जे ए स्त्रीने ढुंकेम पामुं? पडी हाथी पितानो आदेश मागी सागरमित्रने साथें लइ प्रवहणे बेसी समुश्मार्गे चाल्यो. जातां जातां ते स्थानक पाम्या, तिहां तेमज कल्पद नी शाखायें बांधेला पल्यंकनी ऊपर कुमरीने रमती दीठी, पनी जेवारें ते नी साहामुं वहाण चलावे, तेवारे सर्व इंधनुष्यनी पेरें अदृश्य थ जाय. पडी कुमरने सर्व जनोयें वास्यां बतां पण हाथमा तरवार लश् ते कन्या नी पाउल ऊंप दीधो, तिहां जलकांतरत्न निर्मित सप्तमि प्रासादनेविपे सातमी नूमिका नपर पज्यो थको चिंतववा लाग्यो के ए प्रासाद पाणी मां केम रहेतुं दशे ? एवो संशय मनमां उपनो तिहां तेने जलकांतरत्ननो महिमा सांनरी आव्यो तेवारे तेनो संशय मट्यो.
हवे कुमर तिहाथकी हेग्लनी नमिकायें गयो, तिहां कल्पदनी शाखा नेविपे पल्यंक प्रलंबमान दीठो, ते उपरें दिव्यरूप कन्या सूती दीती. पनी उढणुं परढुं करीने तेनुं मुखकमल जोयुं ते पण तेहनो स्पर्श पामी तत्काल उठीने कहेवा लागी के, हे स्वामी! जलें याव्या. एवं कही पथ्यंकें बेसाडी नाम स्थानादिक पूबवा मांमयां, कुमर पण हर्ष पाम्यो थको नगरनुं ना म पितानुं नाम अने पोतानुं नाम तथा इहां आववानो हेतु पण कह्यो वली कुमरें कडं के तुं कोण बो? अने इहां केम रहेली बो? इत्यादिक चरित्र कहे.
तेवारें कुमरी बोली. सांजल हे महापुरुष ! वैताढ्यपर्वतें दक्षिणश्रेणी ये रथनूपुरचक्रवाल नगरनेविषे विद्युत्प्रनविद्याधर राजानी मणिमंजरी नामें ढुं पुत्री पिताने अत्यंत वनन , अन्यदा महारे पिताये निमित्तियाने पूब्यु महारी पुत्रीनो वर कोण थाशे ? तेवारें निमित्तिये कयुं समुश्माहे जल कांतरत्ननुं सप्तनूमिकामय प्रासाद करावी, तिहां कल्पवृदनी शाखायें प्र