________________
३२४ जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो.
एबुं जो कुतराना रखवालने ते उष्ठ पूडतो हवो के ए कुतरा हरणा दिकनी साहामा धसता नथी तेनुं शुं कारण ? तेणे कडं बीजूं तो कांश कारण हुँ जाणतो नथी पण ए कुतरा जिहां रहे , तेनी साहामा यति उयावी रह्या बे, ते जीवदयानां शास्त्र जणता हता, न जाणीये ते सांन लीने एमनां चित्तपण जीवदयावासित थयां होय ? __एवी वात तेना मुखथी सांजलीने चिंतववा लाग्यो जे हाहा यतियोनी वाणीथी आ पशु पण प्रतिबोध पाम्या, अने दुं अनागीन अधम थको रात्रिदिवस निरपराधी जीवोने मारतो फरूं , तो नरक विना बीजे क्यां हिपण जवाने महारुं स्थानक देखातुं नथी. एवं विचारी कुतराने बोडी मूक्या अने कह्यु के तमें तमारा गुरु जेथकी प्रतिबोध पाम्या तेनी पासें जाउ.
एबुं सांजलतांज ते सर्व कूतरा गुरुनी पासें अाव्या अने हाथ जोडी विनीत श्रावकनी पेरें आगल आवी बेग. कुमर पण कौतुकें वाह्यो गुरु समी आव्यो अने गुरुने नमस्कार करी कहेतो हवो, स्वामी! मुझने प ण धर्म कहो, जेम हुँ पण प्रतिबोध पामुं. तेवारें गुरु बोल्या, हे कुमर ! देव श्रीअरिहंत अढार दो रहित अने गुरु सुविहित गुरु प्ररूपक, श्री अरिहंतनी आझा प्रतिपालक, तथा धर्म, श्रीअरिहंत जाषित विनयमूल जीवदयासार, ए रत्नत्रयनुं तुं आराधन कर ॥ यतः॥जे अश्या जेय पडि पुरमा जेय आगमिस्सा अरिहंता जगवंता ते सवे एवमाश्कंति एवं नासं ति एवं परूवयंति सच्चे पाणा सव्वे नूया सवे जीवा सवे सत्ता ए हिंसीय वा ए नवदवेयवा एग परियावेयवत्ति अपिच किंताए पढियाए पलालन्याए पय कोडीए अंतियंननायं परस्स पीडा. ण कायवा. एवो उपदेश सांजलीने कुमरें शुक्ष निरतिचार समकेत नच्चयुं. तथा निरपराधी जीवोना वध कर वार्नु पञ्चरकाण कयुं. पड़ी आत्माने कृतार्थ मानतो थको पोताने घेर श्रा व्यो. अने कूतरा पण तिर्यचने उचित धर्म पालता थका सुखें रहे बे. पो तार्नु कुमर आहेडो मूकीने श्रावक थयो, एवं जाणी शूरसेनराजायें हर्ष पामता तेहने युवराज पदवीआपी.एम पिता पुत्र बेदु सुखें राज्य पाले . . एकदा कुमरनो मित्र,सागर नामे हतो, ते समुश्मांहे यानपात्र लइ पर देशे जर घणी लक्ष्मी उपार्जीने घेर आव्यो,ते नेटगुंल कुमरने मलवा था व्यो,तेणे नेटणुं मूकी प्रणाम करी समुह संबंधी वार्ता कही. कुमरें पूजयुं,