________________
जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. द नामें पुत्र हतो. तेने पुरोहितनो.पुत्र विष्णु अने मंत्रीनो पुत्र सुबुदित था श्रेष्ठीनो पुत्र शंख,ए त्रणे जपनी साथें मित्राचारी हती प्रतिदिन एकता रमे, एकता जमे अने एकता नमे. अन्यदा अश्वक्रीडायें करी परिश्रांत थ को राजानो कुमर महोटा आंबाना वृदनी हेठे वीसामो लीये . एवामां एक कापालिक आव्यो तेने कुमरें नमस्कार कीधो. कापालिकें आशीर्वाद दीधो जे तुं नागलोकनी स्त्रीनो नाथ थाजे. तेवारें कयुं हुं मनुष्य j, ते नागलोकनी स्त्रीनो स्वामी शी रीतें था ? योगीयें कडं गुरुना प्रसादश्रकी
न थाय ? सर्व चिंतव्या पदार्थ थाय. जे पृथ्वीमां भ्रमण करे, ते सर्व कांड पामे, पण जे कूपना देडका सरखां होय, ते कांइ पण न पामे ? एवां योगीनां वचन सांजली मंत्रिपुत्रनी साथे कुमर घेर थाव्यो.
रात्रे कुमरें यावी योगीने पूब्युं के स्वामी ! नागलोकनी स्त्री शी रीतें पामीयें. योगी कहे सांजल. वंध्याचल नामा पर्वतें सुवेल नामा यदनुं प्रासाद ने. तेनी माबी जीतें गुफा ने तिहां नागस्त्री घणी. तेनो नोक्ता तुं थाइश. एवो ढुं तदारुं सौजाग्य देखू बु. एवं सांजली कुमर कामवश थयो थको पिताने प्रत्याविना त्रण मित्रसहित योगीनी साथें जवा ला ग्यो तेने त्रण मित्रं कर्तुं के, हे कुमर! तुनें योगीनो विश्वास करवो योग्य नयी ॥ यतः ॥न नारिषु न मूर्वेषु, न विरोधिषु शत्रुषु ॥ नचाविज्ञातशीले पु, विश्वसंति विपश्चिताः ॥१॥ नवितव्यताने योगें तेत्रण मित्रोनांव चन अवगणीने कुमार ते योगीसाथें चाट्यो. अनुक्रमें विंध्याचलें गया, ति हां योगीयें चार बोकडा वेचाता लीधा. ते चार जणने एकेको बोकडो आप्यो. अने कह्यु के सर्व जण एकेको बोकडो मारीने यदनी पूजा करो. पबी अांख मीचीने पगे लागो, के जेम साध्य सिम थाय.
तिहां त्रण जणा तो योगीनुं वचन मानी बोकडाने मारी आंख मीची यदनें पगें लाग्या अने श्रेष्ठीपुत्रे तो पापथकी जयपामी बागनो व ध न कस्यो. योगी तरवार काढी ते त्रगेनो शिरद कीधो. अने श्रेष्ठी पुत्र शंखने पण योगी मारवा लाग्यो, तेवारें यदें कडं हे पापिन् ! एने मारीश नहीं, कारण के एणे तदारं कथन कीधुं नथी एणे बोकडो मायो नथी. एतो जीवदयावान पुरुष , तेमाटे एने मारीश नहीं. एवं कहेथ के योगी यदने मनाववा गयो, एटलामा श्रेष्ठीपुत्र शंख ते बोकडाने जा