________________
३१२ जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. द्या सिह थाय. एवं सांजली ते बेदु जण उत्तरसाधक थया. अने विद्याधरें उत्तरसाधक पामीने होमपूर्वक विद्या साधवा मांझी, ते थोडे दिवसें वि द्यासिदि पाम्यो. तेवारे विद्याधरें कह्यु तमो वेजण थकी महारी विद्या सि ६ था हवे तमोने \ आपीने ढुं कृतकृत्य था ? एम कही एक रूप प रावर्तनी अने बीजी यंजनसिदि, त्रीजी वैरीसैन्यविमोहिनी, चोथी विमा नकारिणी, ए चार विद्या आपीने विद्याधर गयो. ते गगनवनन नगरने विषे जर वैरीने जीती पोतानुं राज्य कबजे करी राज्य सुखे नोगववा लाग्यो.
हवे ते शेवपुत्र तथा सूतार पुत्र वेहु जण जमता नमता बेना नदी ने..तटें याव्या, तिहां लोकोना मुखथी अनंगलेखानी वात सांजली ते स्त्री ने जोवा वांडता अंजने करी अदृश्य थइ अनंगलेखानी पासें आव्या ति हां जूवे , तो ते हरिवाहननुं रूप आलेखी तेनुज ध्यान करती रहेली दीती. पड़ी ते वेदु जणें तेनी परीक्षा करवा निमित्तें हरिवाहननी बबीनो पट्ट अपहरि लीधो, ते पट्ट गयो जागी वली घणुं दुःख करवा लागी ते ने बेदु जणे कयुं तहारं कुःख झुंजे? अमनें कहे तो अमें टालीयें. तेवा रें तेणें हरिवाहन, प्रथमथी मामीने पाणिग्रहणपर्यंत सर्व वृत्तांत लखी देखाडयं. ते वांचीने बेद जणे पोताना मित्रनी स्त्री जागी आवी पगें ला ग्या, अने कहेता हवा के तुं कशी वातनी चिंता करीश मां. अमें तहा रा पतिना मित्र बैयें. एवं कहीने पनी बेदु जण राजानी सनायें गया, राजायें तेमने आसन यापी बेसाड्या, अने पूबवा लाग्यो के तमें कया देशथकी आव्या डो? वली झान विज्ञान कांइ जाणता हो, तो मने क हो. एवं राजानुं वचन सांजली ते बोल्या अमोजोगवती नगरीथकी आव्या बैयें. मोहनी अने वशीकरणी प्रमुख घणी विद्या जाणीयें बैयें. तमारे को काम होय ते कहो, तो ते अमें करी आपीयें. __राजायें तेमने एकांतें तेडीने कयुं के आअनंगलेखा स्त्री मने वश करी थापो. तेवारें तेणे एक चूर्ण काढीने राजाने याप्युं अने कह्यु के, ए चूर्णर्नु तिलक करी ए स्त्रीपासें जाजो, तो तमारे वश थाशे. एवं तेमनु कथन स त्य मानी राजा तिलक करी स्त्री पासें गयो, तिहां हरिवाहनना मित्रोयें पूर्वे कही मूकेतुं हतुं ते संकेतप्रमाणे अनंगलेखा उनी था राजानी सा हामी चाली यावी, तेने राजायें जोगनी प्रार्थना करी तेवारें अनंगलेखा