________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
न्य ह” पनी कुमर आचार्यने वांदी घेर गयो, मातापिताने समजाववा लागो पण ते समजे नहीं. अने दीदा लेवानी याझा बापे नहीं, तेवारें कुमरें कडं मुझने नरक तिर्यचनां दुःख तथा रोग शोक आवे तेना जामीन थर ने घरमा राखो अने कहो के ए सुःखने तहारी पासें अमें थाववा नहीं दे गुं ? एवी जामीनगरी लखी आपो. __ माता पितायें कह्यु ए वातोनो कोइ जामीन थायज नहीं, कुमरें कह्यु श्रीगुणसुंदर आचार्य जामीन थाय ने, अने कहे जे के हुँ कहूं ते प्रमाणे क र, तो नरकादिकनां दुःख तथा रोगशोकादिक क्यारे पण न आवे, तेमाटे हुँ तेमनी पासें जाइश, अने जो तमें जामीन थराखो, तो ढुं तमारी पासेंज रहूं. एम महत्कष्टें मात पिताने समजावी महामहोत्सवपूर्वक पाँच शें राजपुत्रसहित गुरु समीपें यावीने दीक्षा लीधी. अनुक्रमें प्रज्ञा बलें करी सकल आगमशास्त्रना पारंगामीथया. योग्य जागी गुरुयें आचार्यपद दीधुं.
अनुक्रमें विहार करतां धारावास नगरें आव्या, तेमने समस्त स्वजनव र्ग वांदवा आव्यो. गुरुयें धर्मदेशना दीधी, पोतानी न्हानी बेहेन सरस्वती नामें हती. तेने प्रतिबोधीने दीक्षा दीधी, अनुक्रमें विहार करतां पांचशे साधुयें परिवस्या थका नवितव्यताने योगें उजाणीनगरीये आव्या. उद्यान नेविषे उतस्या, नगरनां लोक सर्व वांदवा आव्यां. गुरुये धर्मदेशना दीधी. सर्व लोक देशना सांजली गुरुने वांदी पोतपोतानें घेर गयां. ___ एकदा प्रस्तावें सरस्वती साध्वी गुरुने वांदवामाटे नपासरे आवे जे. ते वामां गई निन्नराजानी सवारी निकली, ते राजानी दृष्टि सरस्वती साध्वी न पर पडी अत्यंत सुंदर रूप देखी कामनूतें ग्रस्यो थको सुनटने हाथे साध्वीने पकडी पोताना अंतःपुरमां रखावी तिहां जेम सींचाणे ग्रहण करेली चीडी पुकार करे, तेम सरस्वती साध्वी पोकार करवा लागी. घणा विलाप करती हवी. अनुक्रमें ते वात प्राचार्य सांजली, तेवारें गई निन्नराजानी पासें जश न्यायरीतें समजाव्यो राजरीतें, धर्मरीतें समजाव्यो. एम अनेक प्रकारे सम जाव्यो तो पण जेम सन्निपातग्रस्त रोगीने को थौषध लागे नहीं, तेम राजाने उपदेश लाग्यो नहीं. गई निन्न ते खरेखरो गर्दनज थयो. जेमाटे प गुजातिमां पण सर्व पशुजातिने शिक्षा लागे, पण एक गधेडाने शिक्षा लागे नहीं. तेम ए राजाने पण शिखामण लागी नहीं. तेवारें गुरु पाढा वली