________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
श जक्तिर्जिनेऽस्य गुरोः सुसेवा, क्रियापरत्वं व्यवहारशुक्षिः ॥ जितेंघियत्वं सु कृताश्रयत्वं, धन्यस्य धर्मो हृदि वर्त तेऽसौ ॥ १ ॥
हवे एने विपे बाह्यान्यंतररूप कामिनीनो दृष्टांत कहे जेः- राजगृह नगरें अमिततेज नामें राजा ने तिहां एक पारिव्राजक रहे . ते विद्या मंत्र करी जे कांश नगरने विषे सार वस्तु देखे, तथा स्त्रीरत्न देखे तेने चो रील जाय. तेवारें समस्त पुरनां लोक एकां मली राजानी आगल पो कार करवा गयां. राजायें तेमने कह्यु के तमें सदु पोतपोताने घेर जनि श्चिंत थश्ने सूझ रहो, ढुं पांच दिवसमांहे ते चोर पकडीने जो शिक्षा न करुं, तो अग्निमां प्रवेश करुं ! एवं कही लोकोने विसर्जन कस्यां. पही रा जायें ते चोरनी गुहिने अर्थे पोतानां घणां माणसो मोकव्यां, पण चोर हाथ लागों नहीं. एम चार दिवस वीती गया. पांचमे दिवसें राजा पोतें हाथमा तरवार लश्ने चोरने शोधवा निकटयो. तेणें संध्या समयें पदेला पारिव्राजकने तंबोलीनी दुकानें पाननांबीडां लेतो दीठो तिहांथी वली सरई याने हाटें मोघरेल, चंवेली अने केवडानां तेल लेतो दीठो. राजायें विचास्वं जे चोर तो एज जणाय जे. पनी राजा प्रबन्नवृत्तिये तेहनी पडवा. लाग्यो.
ते पारिव्राजक नगर बाहेर जश्ने एक जगायें शिला उघाडी मिगृह मांहे पेतो. राजा पण तेनी पळवाडे उघाडी तरवार सहित गयो, तिहां चोरीनी सर्व वस्तु दीठी, ते पारिवाजकें राजाने आव्यो देखी तेने मारवा दोड्यो, राजायें लघुलाघवी कलायें ते पारिव्राजकनी चोटली जाली वश आणी शिर छेदी नारख्यु. पनी राजा ते रात्रि तिहांज रह्यो, प्रनातें सर्व नगरनां लोकोने तेडीने कह्यु के सदु को पोतपोतानी चीज उलखी व्यो. तेवारें जेनी जेनी जे जे वस्तु हती, तथा स्त्रीयो हती ते सहुयें पोतपो तानी लश् लीधी. तिहां राजानी कीर्ति विस्तार पामी.
हवे ते स्त्रीयोमाथी एक स्त्रीने ते पारिव्राजकें कामण कीयां हता, तेथी ते पोताना पतिने वश थ नहीं. पतिनी साथें बोले पण नहीं तेवारें तेना धपीयें घणा मंत्र तंत्रना जाणने पूब्यु. एकें कह्यु के एने पारिवाजकें का मण कीधांडे, माटें ए पारिव्राजकना हाड दूधमां धोश्ने एने पीवरावो तो एनां कामण उतरे, तेवारें पारिवाजक उपरथी राग उतरी जाशे, अने पो