________________
G जैनकया रत्नकोष नाग त्रीजो. रनां जोजन अणावी मुजने घणादिवसना उपवासनुं पारणुं कराव्युं. आ काशगामिनी विद्या आपी, महोटा पुरुष प्रसन्न थया तो झुं न करे ? । ___ पड़ी में कह्यु महारा माता पिता घणुं फुःख करतां हशे, माटें महारे न गरें पहोचतो करो. तेवारें तेणें मुझने घणी दिसहित विमान आपी हां पहोंचाज्यो. ते वात सांजली सर्वलोक हर्ष पाम्यां. महोत्सव सहि त कुमरने नगरप्रवेश कराव्यो.
हवे नागदत्तं विचाओँ जे जेहने अर्थ हुँ देशांतर गयो हतो, तेना पसा यथी हुँ घणी झदि पामीने कुशलें देमें घेर आव्यो, तो हवे महोटा वि स्तारें श्रीजिनेश्वरनी पूजा करूं. एम चिंतवी जिनमंदिरमां नित्यप्रत्ये नव नवा विस्तारपूर्वक नवनवा प्रकारनी पूजा करे. तेथी घणा जीव बोधबी ज पामे. वली साधुजनने शुक्ष्मान अशन, पान,खादिम, स्वादिम,वस्त्र,पा त्रादिकने दाने करी लक्ष्मीने कृतार्थ करे. एम लेहले समयें वैराग्य पामी सु स्थित प्राचार्यनी पासेंथी दीदाला नग्र तपश्चर्या करीअंतें अनशन श्रा राधि स्वर्गरूप श्रेष्ठपद पाम्या. ए तीर्थ सेवाने विषे नागदत्तशेठनी कथा कहो.
हवे नक्तिनूपण तथा प्रनावनानूषणनुं दृष्टांत कहे जे. ॥ नतिं थायर करणं, जहोचियं जिणवरिंद साहूणं ॥ थिरया दढ स म्मत्तं, पनावणुस्सप्पणा करणं ॥ ४२ ॥ अर्थः-(नत्तिं के ) नक्ति ते (आयरकरणं के ) आदरनुं करवं, (जहोचियं के ) यथोचितपणे (जि
वरिंद के० ) श्रीजिनवरें तथा तेमनी आझायें युक्त एवा जे (साहूणं के०) साधुजनो तेमनी नक्ति एटले आदर करवो. हवे जिननक्ति केवी री तें होय ते? कहे जे ॥ यतः॥ तिन्निनिसिहि तिन्निन,पयाहिणा तिन्नि चेव य पणामा ॥ तिविहा पूया य तहा, अव तिय नावणं चेव ॥ ॥ ति दिसि निरखण विरइ, पयनूमि पमजणं च तिरकुत्तो ॥ वरमा तियं मुद्दा, तियंच तिविहं च पणिहाणं ॥ २ ॥ श्यदसतियं संजुत्तं, वंदणयं जो जिणाण तिकालं ॥ कुण नरो उवउत्तो,सो पावई सासयं गणं ॥३॥ ए जिननक्ति. कही अने साधुनी नक्ति तो वली साधु आवता जाणी सन्मुखजावं, मस्तकें अंजलि बंध करवो, बासन देवू, वंदन पर्युपासनानुगमन करवू, दश प्रकारर्नु वैय्यावच्च करवू, अन्न, पान, वस्त्र, पात्र, पीठ, फलकनुं देवं, औषध नैषज्य पथ्यादिक सामग्रीना संप्रदान प्रमुख करवे करी साधुनी नक्ति थाय ॥ यतः ॥