________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
२७३ एकदा आचार्य पामलीपुर पधास्या . उदायीराजा पर्वदिवसने विपे प्रनातें उठी, प्रतिक्रमण करी श्रीमहावीरनी प्रतिमा पूजी, उपाश्रय यावी, गुरुमुखें पौषध उच्चरी, १ए स्थानक साचवतो,शादशावर्त वंदन देइ, व्या ख्यान सांजली, चैत्यपरिपाटी करी, आपणा महोलने विषे पौषधशालायें जश् पुस्तक वाचनायें करी पौषध आराधे. संध्या प्रतिक्रमण कराववा गु रुने तेथु मोकल्युं, गुरुयें साधुनने कडं कोण यतिपरवाया जे महा। साथें आवे? तेवारे ते अनव्यसाधु उपधि लश्ने तैयार थयो कहे पधारो स्वा मी! हुँ आपनी साथें आईं . गुरु नश्कनावें कपट अजाणतो साथें ते डी गयो. तिहां रजोहरणें करी राजाने प्रतिक्रमण करावे, राजा प्रतिक्रम ण करी, सद्याय करी, पोरिसी नणावी, विधि संथारो पाथरी, संथराविधि जणी, चन सरण गणी, नवकरवाली गणी, धर्मजागरण करी, कुकूटनी पेरें पग पसारीने सूतो, क्रियाध्यायें थाक्या माटें गंघ धावी गइ तेमज गुरुने पण गंध यावी गइ. तेवारें पहेलो अनव्य साधु कपटनिश करी उपयो कंको लहनी पाली गुप्त राखी हती ते काढीने राजाना कंठमां मारी राजायें स्म रणसहित काल कीधो. अने पहेलो अनव्यसाधु शरीर बाधानुं मिष करीने तेनुं कारण धारपालने समजावीने बाहेर नीकली गयो.
रुधिरप्रवाह गुरुने संथारे श्राव्यो. गुरु जाग्या अजवाली रात्रि हती मा टे अजवाले जोयुं तो रुधिर वहेतुं दीतुं तेनुं मूल जोवा लाग्या तो राजा ने गले पाली दीती, पासें जोयुं तो कुशिष्य देखातो नथी तेवारें गुरुयें वि चायुं जे ए कुशिष्यनुज काम करेलुं . पड़ी गुरुयें विचाखु जे प्रनातें जिनशासननो उनाह थाशे, माटें अमने पण एज श्रेयस्कर जे. एम निर धारी गुरुये पण अगसण आराधना करी गलें पाली जरावी काल कीधो. राजा तथा गुरु बेदु थाराधक थइ स्वर्गे गया. प्रनातें कुशिष्यनो माह थयो. ते अनव्यने घणुए शोध्यो पण किहांय मल्यो नहीं. नासीने उऊय पीयें जतो रह्यो. उऊयणीना राजानी बागल स्वरूप कडुं. राजायें तेने महा अधर्मी उष्ट जैनशासननो उमाह कारक जाणी देश बाहिर काढी मू क्यो. जे माटे पापीने क्यांय जगा मले नहीं. अने धर्मीनी सर्वत्र जय ने ए समकेतना कौशल्य नामें जूषणनी उपर नदायी राजानुं दृष्टांत कह्यु.