________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.. हवे समकेतनां पांच नूषण, सातमुं हार कहे :॥ समत्त नूसणारं, कोसनं तिब सेवणं नत्ती ॥ थिरया पनावणाविय, जावळ तेसि वुहामि ॥ ४० ॥ अर्थः-ए पागल कहेशे ते पांच (सम तनूसणाई के०) समकेतनां नूषण कहीयें. जेम पुरुषने मुकुट, कुंमल, हार, अबहार,कटिसूत्र, मुश्किादिक नूषण जे तेणें करी पुरुष शोनायमा न देखाय ले तेम समकेत पण ए पांच नूषणें करी शोजायमान देखाय ते पांचे जूषणनां नाम कहे .
१ एक (कोसन्नं के०) कुशलपणुं एटले श्रीसमकेतना दायिक, दयोपश मादिक जे नेद कह्या ले तेना जाणवाने विषे दरपणुं होय. तथा बीजा पण दिनकृत्य,रात्रिकृत्य, पदत्य, चातुर्मासिककृत्य, संवत्सरळत्य, जन्मक त्यादिकने विषे जे निपुणपणुं होय तेने कौशल्य कहीयें. ___ बीजुं (तिबसेवणं के०) तीर्थ जे जिनजन्मादिक कल्याणकनी नूमि तेनुं सेवन करवू ॥ उक्तं च ॥ जम्म दिरका नाणं, तिबयराणं महाणुनावाणं ॥ जयकिर निवाणं, आगाढं दंसणं हो ॥ १ ॥ अथवा जंगम तीर्थ जे आचार्य, उपाध्याय, महानुनाव अणगार, तेमना विनय वेयावच्चादिकनुं करवू ते तीर्थसेवन कहीयें.
३ त्रीजु (नत्ती के०) नक्ति करवी ते जे समकेतधारी होय तेनो वि नय वेयावच्च श्लाघा करवी तेने नक्ति कहीयें तिहां देवगुरुनी नक्ति करवी. ___४ चोथु (थिरया के०) स्थिरता ते कोइ देव दानव आवीने चलावे तो पण चले नहीं मनमां विचारे के जेवारें तेवारें जीव मोद फल जे पाम शे ते ए समकेतथीज पामशे, माटे एनी आस्था राखवी. यतः ॥ चारित्र याने जनेपि, गुणमाणिक्यपूरिते ॥ तरंत्येव महांनोधौ, सम्यक्त्वफलक ग्रहात् ॥१॥ ध्यानं कुःख निधानमेव तपसः संतापमानं फलं, स्वाध्यायोपि हि वध्य एव कुधियां तेनिग्रहाः कुग्रहाः ॥ अश्लाघ्या खलुदान शीलतुल ना स्तीर्थादियात्रा वृथाः, सम्यक्त्वेन विनैवस्यादपिच यत्तत्सर्वमंतगडुः ॥ ॥ एवी समकेतने विषे श्रेणिकादिकनी पेरें स्थिरता राखवी.
पांचमुं ( पजावणाविय के) प्रनावना ते श्रीजिनशासननी उन्नति नुं करवू मनमा ए प्रमाणे विचार राखवो के जेणे करी श्रीजिनशासननी दीप्ति थाय एवो प्रकार कह्यो ,तेनीज शोधमा रहेवू अने बतीसामर्थ्य ते