________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
२६१ जो तेने पुत्र प्रसवथशे तो ते पतिनी वन्नन थाशे, तेथी तेणे दाश्नी साथें मलीने जेवो तेनी शोकें पुत्र प्रसव्यो, तेवोज बहार नाखी दीधो. अने तुरत नो मरी गयेलो बोकरो तेनी पासें राखी दीधो. पड़ी जे पुत्रने बहार ना खी दीधो हतो, तेने कुलदेवीय गायनुं रूप करीने पाल्यो, ने ज्यारे ते था उ वर्षनो थयो, त्यारें कार नगरना शिवनवनना अधिकारी नरडे, तेने देखीने पोतानो चेलो बनाव्यो. एकदा प्रस्तावें कान्यकुब्ज देशनो राजा यां खे आंधलो ने, तेणे दिग विजय कार्यथी त्यां पडाव कस्यो, तेवामां रात्रि ये शिवनक्त व्यंतर देवताये ते बोटा चेलाने कह्यु के शेषनोग राजाने देवा थी तेनी यांख सारी थाशे. ने तेणें तेम कस्याथी राजानीख साहस थ तेथी राजाये मंदिरना खरचसारु सो गाम तेने आप्यां, ने श्रा महोटां शिवमंदिर ले ते पण, तेणें बनाव्यां . अने अमें था नगरमां रहीयें बैयें परंतु मिथ्यादृष्टियो बलवान् होवाथी बमोने जिनमंदिर बनाववा देता न थी, ते वास्ते आपने विनति करीयें ये के, आ शिवमंदिरोथी अधिक श्हां जैनमंदिर बने तो ठीक थाय. आपतो सर्वरीतें समर्थ बो. एवां श्रावकोनां वचन सांजलीने, वादीन्यवंतीमां याव्या अने चार श्लोक हाथमां लश्ने विक्रमादित्यना हार पासें यावी धारपालनी साथे राजाने कहेवराव्युं जे " दिदृढुर्निदुरायातस्तिष्ठति हारवारितः ॥ हस्तन्यस्तचतुः श्लोकः, किमा गहतु गवतु ॥ १ ॥ ते श्लोक सांजलीने विक्रमादित्ये तेना बदलामांबी जो श्लोक लखीने मोकव्यो जे “दत्तानि दश लदाणि, शासनानि चतुर्दश ॥ हस्तन्यस्तचतुः श्लोको, यदागबतु गवतु ॥२॥ ते श्लोक सांजलीने आ चार्ये कहेवराव्यु के निदु तमने मलवा चाहे डे, परंतु धन लेवा अाव्या नथी, त्यारें राजायें तेने सन्मुख बोलाव्या ने उलखीने कहेवा लाग्या के गुरुजी घणो दिवसें आजे दर्शन दीघां? त्यारें आचार्य कहेवा लाग्या के धर्मकार्य करवामां घणोकाल रोकाण थवाथी आपनी पासें आवी शक्यो नही. हवे चार श्लोक हुँ कहूं बु ते सांजलो ॥ अपूर्वेयं धनुर्विद्या, नवता शिक्षिता कुतः ॥ मार्गणौधः समन्येति, गुणोयाति दिगंतरें ॥ १ ॥ सरस्व ती स्थिता वक्रे, लक्ष्मी करसरोरुहे ॥ कीर्तिः किंकुपित राजन्,येन देशांता रंगता ॥ २ ॥ कीर्तिस्ते जातजाडयेव, चतुरंनोधिमऊनात् ॥ आतपाय ध