________________
२६० जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. धूम्रज्वाला प्रगट थ. ते जो मिथ्यात्वी लोकें कह्यु के महादेवनुं त्रीजें नेत्र प्रगट थयुं हवे या निकुकने बाली नस्म करशे. तेवारें तो वली तड तडाट करतो अनि निकटयो. पडी कल्याणमंदिरनुं तेरमुं काव्य कहेतां थकां लिंग फाटी पडद्यु, धरणिंना सहाय थकी श्रीपार्श्वनाथनी प्रतिमा पगट थ. पनी कल्याणमंदिर पूर्ण चुम्माली काव्य प्रमाण कयुं प्रनुनी स्तवना करी जगवान् पासेंथी दमापन माग्युं तेवारें राजायें पूजयुं के, हे जगव न् ! या झुं अपूर्व अदश्य दीवामां आव्युं ? या ते वली कयो नवीन देव ने अने या शी रीतें प्रगट थयो ? तेवारें सिरसेनजीयें अयवंतिसुकुमार नो पुत्र माहाकाल हतो, तेणें पोताना पिताना नामथी अयवंती पार्थ नाथनुं मंदिर बंधावी तेमां श्रीपार्श्वनाथनी मूर्ति स्थापी, तेनी केटलाए क वर्षपर्यंत लोकोयें पूजा करी. पनी अवसर पामीने ब्राह्मणोयें पोता नुं जोर वधेनुं जाणी श्रीजिनप्रतिमाने नीचें दाबीने तेनी ऊपर आ शि वनुं लिंग स्थापन कयुं . इत्यादि जे कांश वृत्तांत तुं, ते सर्व राजाने कही संजलाव्युं. वली हे राजन् ! आ महारी स्तुतिथी शासन देवतायें शिवनुं लिंग फाडीने वचमांथी या प्रतिमा प्रगट करी दीधी. हवे तमें स त्यासत्यनो निर्णय करी व्यो. तेवारें राजायें सो गाम मंदिरनो खरच च लाववामाटे आप्यां. अने देवनी समद गुरु मुखथी बार व्रत ग्रहण कस्वां. अने श्रीसिबसेनसूरिनो महोटो महिमा वधारीने पोताने स्थानकें गया. वादीइसियसेन दिवाकरनी पदवी प्रापी राजा प्रतिबोध पाम्यो. घणाएक मिथ्यात्वीजीवो मिथ्यात्व मूकीने श्रावक थया. तिहां अयवंति पार्श्वनाथ नुं तीर्थ स्थापन थयु. ते श्रीजिनशासन, महोटुं कार्य कीy, माश्रीसं घे शेष चार वर्षनुं प्रायश्चित्त बदीसमां मक्यु. तेवारें संघना कहेगथी । घो, मुहपत्ति, लश् गहमांहे आव्या. घणा नविन ग्रंथो रचीने श्रीजिनशा सननी प्रनावना करी. हवे एकदा प्रस्तावें सियसेन दिवाकर विहार करता करता मालवामां कार नामें नगरें आव्या. ते नगरना नक्त श्रावकोंये विनतिकरी जे हे जगवन ! आ नगरनी समीपें एक गाम हतुं, तेमां सुंदर नामा राजपुत्र ग्रामणी हतो, तेने वे स्त्री हती, तेमां एक स्त्रीयें प्रथम पु त्री जन्मीने ते वरखतें तेनी शोक पण प्रसुतवान हती तेथी ते स्त्रीयें मन मां खीजीने विचार कस्यो जे महारीशोक जो पुत्र न प्रसवे तो ठीक. केम के