________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
२३३ णे नाश्ने आचार्यपद देवराव्यां. मन बोल्यो के, नरुथञ्चमां ज वौचनी साथें वाद करी बौछने देश त्याग करावं, तोज महारु जप्युं प्रमाण नहीं कां अप्रमाण जाणवू.
एवी प्रतिज्ञा करी श्रीसंघनी आशा मागी, जरुषच्च नगरें भावी रा जाने जर मल्या, तिहां नविन काव्यादिक रची, राजाने खुसी करीने कह्यु के, हे राजन् ! बौछने तेडावो,ढुं तेमनी साथें वाद करीश. राजायें बुदाणं द नामें बौक्षमतना आचार्यने तेडीने कडं के आ मनसाथें वाद करो. नहींकां देशवटो ल्यो. तेणे पण वाद करवो कबूल कस्यो. पडी वादी, प्र तिवादी, सादी अने सजापति, ए चार परतव्या नंतर राजायें पूज्यु जे त मारामांथी प्रथम प्रश्न कोण करशे? तेवारे नवितव्यताने योगें बौदें क युं के प्रथम वादी बोले, पनी प्रतिवादी बोले. राजायें मनवादीने कयुं तमे प्रथम बोलो. मन्नवादीये ते वात प्रमाण करीने नयचक्र शास्त्रनी युक्ति नो उच्चार कस्यो, जेम समुझ गर्जना करे, तेम गर्जना करतो जेम जेम बोलतो जाय, तेम तेम तेनो स्वर मेघनी पेरें गनीर थतो दीवामां आ व्यो. एम ब दिवसपर्यंत वादी अने प्रतिवादी वापस आपसमां बोल्या. तेमां बके दिवसें मनवादीय एवो पूर्वपद कीधो, के जे थकी बौछानंदने यरहरावी नाख्यो. जुवाब आपी शक्यो नहीं. तेवारें परिश्रांत थयो थको सातमा दिवसनो वायदो राख्यो, सनाजनो उठी ने सर्व पोतपोताने घेर गया. मन्नवादी गुरु हर्षसहित उपाश्रये थाव्या, बौछानंदें खडी (चाक) ना कटकाथी मनवादीनो पूर्वपद लखवा मांझयो, पण सांजरे नहीं. तेथी चिंतातुर थयो रात्रि उजागरो करवो पज्यो, गंध आवी नहीं. हृदयस्फोट थयो. तेवारें खडीनो कटको हाथमा थकांज मरण पाम्यो.
प्रनातें दातण पाणी करी तांबूल खा राजा सनामांहे आव्यो, मन्न वादी गुरु पण हर्षसहित सद्याय करी राज्य सनायें आवी बेग. सर्वस जा मली तेवारें पूज्यं बौक्षानंद, हजी याव्या नथी तेनुं कारण झुं ? घणी वार वाट जोतां पण नाव्यो तेवारें तेने तेडवामाटे राजायें माणस मो कल्यु. तेणे जर उरडो उघाडी जोयुं तो आगल पाटलो पडेलो ने, तेनी ऊपर खडीथी अदो लखेला हाथमां खडीनो कटको रहेलो ने एवो थको मुवो पज्यो . ते जो राजपुरुषे आवीने राजा आगल यथास्थित