________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
२३१ महावीरस्स चत्तारिस्सया वाईणं सदेव मणुया सुराए परिसाए अपराजि याणं नक्कोसिया वाईसंपया होबा॥एम चोवीशे तीर्थकरने वादीनीसंपदा ने.
जिहां उत्तम वन होय, तिहां कांटाला वृदनी वाड पण जोयें. तेम गलनायकने वादीनी वाड जोश्यें. जे शास्त्रने वादें बोलतो थाके नहीं, किहांएक चालवू पडे, तो चालवे पण थाके नहीं, नरव्युं तरस्युं रहेदूं जो इयें. तिहां नूख तृषाथी मरे नहीं. ते माटे कडं के (रायज्वारेविलःमाह प्पो के०) राजधारने विषे पण लब्ध एटले विशे पाम्युं ने माहात्म्य जेणे अर्थात् घणावाद जीतीने राजसनाने विषे प्रसिद थयो होय, जेम घणा संग्राममां जय पामीने सुनट प्रसि६ थयो होय तेम ए जाणवो.
ए वादी प्रानाविकनी ऊपर मानवादीनो संबंध कहीयें ये जरतदेत्रने विपे नृगुकह नामें नगरें श्रीजिणाणंदसूरि चोमासु रह्या हता ते समय तिहां बौदर्शनी घणा रहेता हता, तेमनो जिणाणंदसूरि साथें वाद थयो, ते वखत राजानी समद बेद पद वालायें एवो तेराव कस्यो के,जे वादी हारे तेने देशोटो आपवो अने जे जीते ते देशमा रहे. तिहां वाद करतां जवितव्यताने योगें जैनमतीहास्या अने बौड़मती जीत्या, तेवारें जैनमती तिहांथी चाव्या ते वननी नगरीये आव्या, तिहां जिणाणंदसूरि घणा चिं तातुर थका रह्या, ते जिणाणंदमरिनी उननदेवी एवे नामें बहेन तेना एक अजितयशा,बीजो यद अने त्रीजो मन एवा त्रण पुत्र ले, तेनो धणी कालधर्म पामे थके मुज़नदेवीयें वैराग्य पामी, त्रणे पुत्रोनी साथें दीदा लीधी. ते साध्वीये गुरु तथा संघने पोताना गुणें करी वश कीधा, पुस्तक ना नंमारनी अधिकारिणी थइ. पोतें पुस्तकोने लखावे, बोडे, बांधे, संजारी राखे; एम सर्व नंमार तेणें पोताने हाथे राख्यो. गुरुये त्रणे चेलाने सम स्त शास्त्र नणाव्यां, पण एक नयचक्र नामें प्रमाण ग्रंथ जणाव्यो नहीं. कारण के पूर्वाचार्य प्रमाणवाद नामा पूर्वमांथी सारोधार करीने नयचक शास्त्र रच्यु जे. ते देवताधिष्ठित ने माटें जेणे श्रुतदेवता- आराधन कर। ते देवतानी आझा लीधी होय, तेनाथी नणाय. एवा हेतुथी नणाव्युं नहीं.
हवे ते त्रण शिष्यमांथी गुरुयें एक मन्नवादीने योग्य जाणीने नयचक ग्रंथ साध्वीना हथु आप्यो. अने जाण्यं जे नाग्याधिक दशे, तो पोतानी मेलें वांचशे. अने जाणपणुं करशे. पड़ी त्रणे चेला साध्वीनी पासें मूकी