________________
२२६
जैनकथा रत्नकोप नाग त्रीजो.
जेकी गुरु घणा दिवस वाचना यापवाथी जेटलुं नावे, तेलुं वज्रमु नियें एक वाचनामां जणावी दीधुं. तेथी साधु एवी चाहना करवा ला या के यापणा गुरु याववाने हजी चार दिवस वधारे लागे तो सारुं था य, तो तेलामां मारुं अमुक श्रुतस्कंध पूर्ण य जाय.
a here दिवस वीत्या केडे गुरु याव्या तेमनी साहामा साधु डवाने गया, तेवा गुरुयें पूब्युं, जो साधु ! तमारे वाचना सुखें थइ ? साधु बोल्या, हा महाराज ! तमारे प्रसादें थइ. हवे अमारे वाचना चार्य ए वज्रमुनिज होजो. यतियोयें वज्रमुनिनी घणी प्रशंसा करी तेवारें गुरुयें गीयारे अंग वज्रने यापीने वांचनाचार्य कस्यो. अनुक्रमें गुरु दश पुर नगरें श्राव्या, यने वज्रमुनिनी पदानुसारिणी लब्धि देखी विचाखुं जे ए पूर्वाध्ययनने योग्य बे. ए अमाराथी अधिक थाशे ॥ यतः ॥ चत्तारि सी सा पत्ता जाए समजाए जाए कुलिगाले. ए चारमां वज्रमुनि श्र तिजात बे माटे एने पूर्वाभ्यास करावीयें.
ते समय दश पूर्वी श्रीगुप्ताचार्य ययवंतीमां बे, ते विहार करवा समर्थ माटे तिहांज रहे बे, एवं विचारीने गुरुयें यतियोना संघनी सा वज्रमुनिने यणीयें मोकल्यो श्रीनगुप्ताचार्यै तेनो विनय देखीने हर्ष सहित पूर्व जणाववा लाग्या. महाप्राज्ञ बे माटे स्वल्पकालमा दश पूर्व जल गया. अनुक्रमे सिंहगिरि श्राचार्य वली पण दशपुरें पधारया ने विचार के वज्रमुनिने जिहां पूर्व नावानो उद्देश कीधो तिहांज अनुज्ञा क रीयें. एम चिंतवी श्री वज्रस्वामीने दशपुरनगरें तेडाव्या ॥ यतः ॥ जनुदेसा पुन्नावि, तब किई कमो इम्मो यति ॥ दिशिवाय महागम, सुतवाणं त
पहा ॥ १ ॥ पतिहां वज्जसाधुने व्याचार्यपद स्थापनाने विषे तिर्यक् जुंनक जातिना देवता महोत्सव करता हवा. अनुक्रमें सिंहगिरि याचार्ये ग Fat are सर्व वज्रस्वामीने यापी पोतें स्वर्गे गया. वज्रस्वामी पांचों सा धुना समुदाय सार्थे गाम नगरादिकें विहार करता हवा.
हवे पाऊलीपुर नगरें धनो नामें शेठ वसे वे तेने मनोइ नामें स्त्री बे तेनी रुक्मिणीनामा पुत्री ते रूपें करी श्रीकृष्मपत्नी रुक्मिणी समान बे. ते शेठने घरे साध्वी उतरी बे, तेमनी पासें जगातां थकां रुक्मिणीयें व स्वामीना गुण तथा रूपनुं वखाल सांजलीने ते कुमरीयें वज्रस्वामीनी