________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
२॥ वने तथा श्रीअरिहंतनी ज्ञाना प्रतिपालक जे साधु तेने प्रणाम करवो, पण बीजाने प्रणाम न करवो. एवो प्रथम प्रतिमापन्न श्रावकनी पेरें निय म राखे, तेने "रायानि-गणं” इत्यादिक बागार मोकलां न होय तेने निरागार समकेत कहीयें. अने जेब आगार मोकलां राखे, तेने सागार समकेत कहीये. प्रतिमाधर श्रावकनें निरागार समकेत होय. एवीरीतें जे मनःशुद्धि वचनशुदि अने कायशुद्धियें करी समकेत पाले अनुक्रमें तेने दायिक समकेत पण आवे ॥ २७ ॥
दवे कायगुदिनी उपर वजकरणराजानो दृष्टांत कहे . अवंती देशमां दशपुर नामा नगरनो वजकरणनामें राजा , ते एकदा आहेडे क्रीडा करवा गयो, तिहां घणी जीवहिंसा करी, तेमां एक सगर्ना मृगलीने मारी नाखी, तेनो गर्न तडफडतो त्रूटी पड्यो, ते देखी राजा ध्रज्यो; अने पश्चात्ताप करवा लाग्यो के हा हा !! में ए गुं अकार्य कयुं, अरे मुज पातकीनी शी गती थाशे !!!
एवामां त्यां एक शिलापाट नपरें ध्यानारूढ थयेलो साधु दीगो तेने रा जायें जश् नमस्कार कस्यो, यतियें धर्मलान दीधो. राजा बेसीने साधुप्रत्ये पूबवा लाग्यो के, तमें इहां था झुं करो बो? साधुयें कह्यु के, अमें अमा रा आत्मानुं हित करीयें बैये. तेवारें राजा हसीने बोल्यो के, तमें नूख तृ पा शीत तापादिक सहन करो बो, ए मु आत्महित करो बो ? साधुयें कयुं, जिहां अल्पकष्टथी घणुं सुख पामीयें, तेने आत्महित कहीयें; परंतु स्त्रीसंजोग मद्यमांसादि आहार करतां अनेक जीववध करवे स्वल्प सुख जोगवी पनी परनवें हजारो लाखो गमे वर्षो पर्यंत नरककुंममाहे पचवू पडे. हे राजन् ! तेने आत्महित न कहीयें. इत्यादिक धर्मर्नु रहस्य कहीने ते साधुयें राजाने समजाव्यो. राजा धर्म पाम्यो समकेत उच्चस्युं, अने एवो नियम कस्यो के, आजपली मिथ्यादृष्टि देव तथा गुरु प्रमुखने हुँ म हारी कायायें करी प्रणाम करूं नहीं एवो निश्चयथी दृढधर्म अंगीकार कस्यो.
हवे उजयणी नगरी सिंहरथ राजा , तेणें वजकरण राजाने पो तानी सेवा निमित्तें तेडाव्यो, पण वजकरण नियमनंगनी बीकथी पोता ना हाथनी मुश्किामां रत्नमय श्रीमुनिसुव्रतस्वामीनी प्रतिमा थापीने न मस्कार करती वखतें ते प्रतिमा सन्मुख प्रणाम करे, तेथी नियम अखंम