________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
ए ॥अन्युघृता वसुमती दलितं रिपूरः,कोडीकता बलवता रिपुराज्य लक्ष्मीः॥ एकत्र जन्मनि कृतं तदनेन यूना, जन्मत्रये यदकरोत्पुरुषः पुराणः॥ १ ॥ __ अर्थः-त्रण जन्में करी पुराणपुरुष जे विष्णु,ते जे कार्य करता हवा, ते त्रण कार्य युवान एवा नोजराजायें करयां,ते जेम के,विष्णुयें वाराहावतार मां पृथ्वीनो नदार कस्यो, अने जोजराजें या जन्ममा पृथ्वीनो नदार क खो, विष्णुयें नृसिंहावतारमां हिरण्यकशिपुर्नु उरःस्थल फाडयुं, आणे या जन्में करीशमन- हृदय स्फोटन कयुं, विष्णुयें वामनावतारमा बलिरा जानी सर्व राज्य लक्ष्मी लीधी, ने जोजराजाये आज जन्ममां शमननी राज्यलक्ष्मी लीधी जे. एवं पोतानुं वर्णन सांजली राजा हर्ष पाम्यो थको ते षनपंचाशिकानी शिला नपरें मणिमय कलश स्थापतो हवो.
एक दिवसें राजायें धनपालने पूङयुं के, केम हमणां तमें राजसनाने विपे स्वल्प आव जाव करो हो ? धनपालें कह्यु, स्वामी! में नरत राजानी कथा रचवा मांझी , तेमां वखत रोकवो पडे ने माटे बराबर अवातुं न थी. राजायें कह्यु,तो ते मुझने संनलावो. तेवारें धनपालें का. कया वख तें संनलावं ? तेनो निर्धार करी आपो. राजायें रात्रिनो वखत तेराव्यो. पड़ी नित्यप्रत्ये रात्रिनी वखतें धनपाल कथा संजलाववा यावे, ते सांजलतां थ कां राजाने एवो रस उपन्यो के रखे ने या ग्रंथनो रस अन्यत्र जाय? एवा हेतुथी सोनानो थाल नीचें मंमाव्यो. ___ एकदा राजायें कह्यु के,हे धनपाल! तमें जरतने स्थानकें महारूं वर्णन करो. अने आयोध्याने स्थानकें उऊयणी नगरीनुं वर्णन करो. तथा च रित्रने स्थानकने विषे महाकालनुं वर्णन करो, तो हुँ तमोने घणुंज इव्य
आपुं. अने मानमहत्त्व पण बापुं. तेवारें धनपालें कयुं ॥ यतः॥ जम्मत जिग पयपंकय, बाराहगाउन होइ मग ॥ तेणे नदु महकऊं. कया विश्य रायमरकीव॥१॥ ते सांजली राजा क्रोधायमान थयो थको ते मलपुस्तक ल अग्निमांहे नाखी दीg, तेथी धनपालने दुःख लाग्यं त्यां थी पोताने घेर आवी जुना मांचा उपर सुइ रह्यो, एवामां तेमनी पुत्री तिलकमंजरीयें आवीने पूब्युं के, हे तातजी ! तमोने एवडं दुःख प्राप्त थ युं तेनुं हुं कारण ले ? तेवारें धनपालें निःश्वास मूकी सर्व वृत्तांत कह्यु. ते सांजली तिलकमंजरी बोली, हे तातजी ! तमें दुःख म करो. ए सर्व कथा