________________
२३
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी. यानुं वर्णन करशे नहिं,ते माटे एने मृगयानुं वर्णन करवाने कहो. ते सां जलीने राजायें तेम कह्यु, ते उपरथी धनपाल बोल्यो.
॥ रसातलं यातु यदत्र पौरुषं,कुनीतिरेषाऽशरणोह्यदोषवान् ॥ प्रहन्यते यलिनाति फुर्बलो, हाहा महाकष्टमराजकं जगत् ॥ ३॥ अर्थः-जीवनी हिंसा करवी एवं जे पराक्रम तेनो नाश था. अरेरे ! ए महोटा कष्टनी वा त ने अने या जगत् पण राजरहित देखाय ले, जेमां अशरण तथा दोष रहित उर्बल एवा पशुनने बलवान् मारवा जाय डे माटे ए अनीति .
ए काव्य सांजली राजा कोपायमान थयो अने लालचोल लोचन करी बोल्यो, हे धनपाल ! ए तें झुं कडं? तेवारें धनपाल था प्रमाणे बोल्यो ।
॥ वैरिणोपिहि मुच्यते, प्राणांते तृणनणात् ॥ तृणाहाराः सदैवैते, ह न्यंते पशवः कथं ॥ १ ॥ अर्थः-जो मुखमां तृण लश् शत्रु यावे, तो तेने तेनो वैरी मारतो नथी तो निरंतर तृण नक्षण करनार एवा पगुन्ने मारवां ते गुं कहेवाय ? ए श्लोक सांजली राजा नोजने करुणा उप नी तेथी धनुष्य जांगी नारख्युं, बाण नांग्या अने जावजीवसुधी आखेट कनु पञ्चरकाण कीg. राजा खुशी थयो धनपालने सिरपाव आप्यो, पहे रामणी करी, साबासी दीधी, अने कह्यु के तें मुझने पापथकी निवर्ताव्यो, माटें तुं महारो उपकारी बो.
पनी राजा आहेडाथी पाडो फरी पोताने घेर आवे . तिहां मार्गमा घणा ब्राह्मणोयें मली यज्ञमां होमवा सारु यज्ञस्तंनने विषे डाग बांध्यो बे, ते करुणस्वरें बुंबारव करे , ते जो राजा धनपालने पूछे ले के, आ बकरो गुं कहे जे ? तेवारें धनपाल पंमितें नीचेंप्रमाणे एक काव्य कह्यु.
॥ नाहं स्वर्गफलोपनोगतृषितोनान्यर्थितस्त्वं मया, संतुष्टस्तृणनदणेन सततं साधो न युक्तं तव ॥ स्वर्गे यांति यदि त्वया विनिहता यझे ध्रुवं प्रा णिनो, यज्ञ किं न करोषि मातृपितृनिःपुत्रैस्तथा बांधवैः ॥१॥ अर्थः-हे राजा,आ बकरो एम कहे जे जे ढुं स्वर्गनो अनिलापी नथी तथा तेना सु खनी प्राप्ति करवाने माटे तमारी पासें में याचना पण कीधी नथी,केवल तृ गनण करीने सदा संतुष्ट एवो निरपराधी हुँ बगं, बतां हे साधु ! मारी तमें हिंसा करो बो, ए कर्म तमने योग्य नयी: अने यझमां जीवनी हिं