________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
२६१ ने नमस्कार करी,अरिहंतादिक चारनुं शरण करी चोराशी लाख जीवायो नि खमावी, अढार पापस्थानक आलोइ, नंदी, सागारिक घणसण करी, महासमाधिवंत थको उपशमनो आगार, सकलगुणसागर एवो थको कान स्सग्गें कनो रह्यो. तेना महिमायकी ते यद मुजर ले मालीना शरीरमां थी निकली पोताने स्थानकें गयो, तेथी ते माली अचेतन काष्ठनी पेठे निःसत्त्व थइ धरतीय पड्यो, तेवारें सुदर्शनशेठ काउस्सग्ग पारी माली पासें जश् तेने शीतलोपचारें करी सावधान कस्यो, तेथी माली ऊती उनो थयो अने कहेवा लाग्यो के, हे शेव ! तमें क्यां जा बो? शेवें कह्यु के, हुँ उद्यानने विपे श्रीमहावीर देव पधाया में तेने वांदवा तथा तेनी पासें धर्म सांजलवा जानं बं. माली कहेवा लाग्यो मुफने पण धर्म सांजलवानी अने जगवंतनां दर्शन करवानी शहा , माटे मने पण तेडी जा. तेवा रें सुदर्शन शेठ तथा माली बेदु जण समवसरणे गया. तिहां प्रनुने वांदी ने ययायोग्य स्थानकें बेठा,बार पर्षदा मली. नगवान् पण देशना वचना मृतसुधारस वरसाववा लाग्या. मालीने वैराग्य उपन्यो अने सोचना कर वा लाग्यो. जे एवडं में पाप कयुं, माटे हा हा इति खेदे ढुं नरकें जश्श !!!
यतः॥ जय के जिवा सोयणिया,नवंति गोयमा अपामिय जिगदिरका , असुअसित वयणा, अबोहिलाना, अकयधम्मा, अगहियथषु वया. यह मय पंच पमाय चनक्कसाय संजुत्ता,अखामिय सत्वजीवाउ, गालोश्य सब पावा, जे जीवा परलोयं गडंति, ते सोयलिया हवंति, ज उ अणंत संसारे सयल उहनिदाणे, निचं हं अणुहवंता चिति.
हवे जगवंत अर्जुनमाली प्रत्ये कहे जे के, हे अर्जुन ! तुं शोच म कर. हजी सावधान था. यतः ॥ पहावि ते पयाया, खिप्पं गढ़ति अमर नव पाई॥ जेसिपिठनवोसं,जमोय खंतिय बंनचेरं च ॥१॥ जेमाटे दीदा ल
तप करीने कर्मक्ष्य करवाने तुं समर्थ डे, एवं जगवंतनुं वचन सांगली अर्जुनमालीयें दीक्षा लीधी, बह अहम दशम उवालसादिक तप करी, लो कना थाक्रोश निंदा, प्रहारादिकनी कदर्थना प्रमुख खमतो थको ब मही नामां बे महीनानुं अनशन करी शुक्त ध्यानरूप अनियें करी आठ कर्म रूप काष्ठने बाली मोद नगरें पहोतो.
सुदर्शन शेठ पण प्रतिदिन आगम श्रवण करतो साधु साध्वीने अश