________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
२३३ पर बेसीने पोताना सैन्य सहित वैरीने जीतवाने चाल्यो. तेउनी साथें आ रामनंदन पण कौतुक जोवाने नीकल्यो. चालतां चालतां नीलमुख वान रना वननी पासें आवी पहोच्या. त्यारें मोरनी स्वारी जे कालमुख वानर चडी श्राव्यो हतो, ते पोताना सैन्यसहित वाहनथी नीचें कतरी पाय दलरूप तैय्यार थयो भने पेला काष्ठना मोरो एक कोरें राखी मूक्या. ए लश्करने जोईने नीलमुख वानर सामे चडी आव्यो. अने पोतानी सार्थेना सैन्यने व्यूहरचनायें करी सङ करि राख्यु. पडी परस्पर यु६ थवा मांमयु. वानराउ चीचीरीयो करी करी तथा दांत घसी घसीने एकबीजाने मारवा लाग्या. तेउने सेनाधिपतियो हिम्मत देवा लाग्या. एम घणा कालसुधी यु ६ थयु, त्यारें बन्ने सैन्योना वानरा अति थाकी गया. तेथी केटलाएक नासवा लाग्या, अने केटलाएक शिथिल थई गया. एवं जोईने कालमुख त था नीलमुख ए बन्ने शत्रु सामसामे यावी गया, अने यापसमां लडवा लाग्या. तेमां कालमुख वानर जे प्रथम घणुंज अनिमान करीने सामे चा लीआव्यो हतो, तेने नालमुख वानरें युहमा पराजय कस्यो. त्यारें जेम वायुयें करी तृणो विखरा जाय, तेम कालमुखनुं लश्कर वीखराई गयु.ब धा वानरा ज्यां त्यां नासवा लाग्या. एवा टांकणामां कुमर, पेला मोरो मांथी एक मोर लईने तेनी उपर बेशी आकाशमार्गे करी वैताढ्य पर्वतनी कपर मंगलावती नगरी प्रत्ये गयो. त्यां अवसर जोईने विद्युन्माली विद्या धरना मालीयामां चोथीनमिना गवाहें सुवर्णमय पर्यक कपर पडेलु कंचुक दीतुं, ते नपाडी चालती वखतें महोटे सादें पोकार करी कहेवा लाग्यो के, ढुं आरामनंदन था महेलमांथी पुष्पy कंचुक लई जाऊं बुं. जे वीर सुनट होय ते मारी पाउल बेशक यावे. एम कही मयूर वाहन उपर चडीने पोताना नगर तरफ जवा नीकट्यो. एटलामा विद्युन्माली विद्याध रनी स्त्रीयोयें बुंब करी के, घरमांथी कोई चोर पुष्पनु कंचुक चोरी लेई जाय . तेने पकडीने तेनी पासेंथी ते कंचुक लई लियो. ते सांजलीने कट क एक थयु, तेने साथें लईने ते बन्ने स्त्रीयो कुमरनी पाबल लागीयो. कुं वरने यावी घेखो, त्यारे कुमरें विचार कयो के हवे झुं करवू ! पोतानां क स्यां पोताने नड्यां. जो में जाण कयुं न होत तो आबु बन्युं न होत. पण ते सारं कहेवाय नहीं, ने चोरमां खपीयें. मा. जे थयुं ते तीकज . सारं