________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
२७५ तुं हणातुं फरतुं फरतुं कुमरना प्रारब्धना योगें पालुं तेज दीपने विपे आव्युं तेने कुमार जोड्ने खुशी थयो. नाविक कतरी यावीने पोताना ध गीने पगे लागो. अने सर्व हकीगत कही संनलावी. जावी पदार्थ को इनाथी टलतो नथी. एम तेनुं समाधान करीने मत्स्यो माटें तैयार करे ला करंबा जमवाने आप्या. नाविक घणा दिवसोनो नूरव्यो हतो तेथी सारी रीतें खा धरायो. कुमार पण पोताने थएनी रत्नप्राप्ति विना बाकी नी सघली हकीगत तेने कही संनलावी.
पेला साथेनां वहाणो जे देशांतरें गयां दतां, तेउना मालेको पोतानो माल वेचीने प्रारब्धानुसार लान मेलवी पाना ए छीपने विपे आव्या. प्रथ मनी पेठे वली पण पाणी नरवाने नीचें तस्या. पोताना साथीने श्रावी मल्या. पनी कहेवा लाग्या के, हवे तो तमें अमारी साथें चालशो के नहीं? कुमर बोल्यो के, हा हवे हुँ तमारी साथें श्राववानें तैय्यार बूं. पनी पोता नी सर्व तैय्यारी करवा लाग्यो. बे जातिनां बाणां कस्यांहतां, ते पोताना वहाणमां नयां ते जोईने पेला व्यापार करी आवेला वाणीया मश्करी करवा लाग्या, ने कहेवा लाग्या के,या बाणां वहाणमां शा सारु नरो बो? तेना करतां अमारो माल जरो, तो अमें तमने जाडं आपीयें. एटली तो पेदाश करी चालो. कुमर बोल्यो के, नाई अमारे एटलुंज घणुं जे पोताने गमे, ते सारूं कहेवाय. कडुं के, “कोईने कांई गमे,कोइने कांई सुहाय॥ गाडूं नयुं सोपारिये,सेव बहेडां खाय." पड़ी संकेत प्रमाणे बधां वहाणो साथै हकारयां. चालता चालतां ज्यारे मध्य पंथें याव्यां, एटले पुर्वात व हावा लाग्यो. वहाणो माहादरियामां कुर्वाटें पड्यां.तेथी घणा दिवसो नीक ली गया. त्यारे इंधणां खूट्यां. एटले बधानी नजर पेला बाणां ऊपर गई. अने कुंवरने पूवा लाग्या के,नाई बाणां अमने आपशो के? कुमर बोल्यो के, नाई एम ते कांई थतुं दशे! पोतानो माल बीजाने कोइ रीतें अपाय नहीं. त्यारे ते बिचारा निराश थया, अने काचुं धान्य खावा लाग्या. ते थी पेटमां दुःखवा मांमयु. अने रोग उत्पन्न थवानो संनव थयो. त्यारें फ री पूजवा लाग्या के, नाई! थोडाक गणां वेचातां आपशो ? जे कीम्मत मागो, ते अमें थापीयें. कुमर बोल्यो के, एक सरतथी हुँ बाणां आपुं. जे वां गणां ढुं तमने था', तेवां पाबां दुं ले ! ते तेमणे कबूल क ,अन