________________
श्रीनेमिनाथनो रास खंमत्रीजो.. २२५ जी, तस महिमाय ॥ हवे नंदगोपाल घरे पहतो जी, तस घर ति ण समे ॥ पुत्री प्रसवे ते जशोदा जी, नारी अति प्रेमें ॥ २१॥ तस पुत्री ले आपे जी, पुत्र ते आपनो ॥ जस पुण्य प्रबल होय पोतें जी, चारो न पापनो ॥त्रीजे खंमें पहेले अधिकारें जी, ढाल बीजी कही ॥ मुनिप द्मविजय मनरंगे जी, नविजनें सर्दही ॥ २२ ॥ सर्व गाथा ॥६६॥
॥दोहा॥ ॥ देवकीने पुत्री दीयें, श्रीवसुदेवजी आय ॥ पूछे रक्क पुरुष ते, क हो याव्युं तुम कांय ॥ १ ॥ देखावे तव ते धुया, कंस धुणावे शीश ॥ एह गरन मुफ मारशे, नारीमात्र ते कीश ॥ २ ॥ एहने मारे शुं होये, नाक कान करि वेद ॥ देवकीने पाबी दीये, देखीने स्त्रीवेद ॥ ३ ॥ अंग कम माटें हवे, कम बोलावे नाम ॥ देव घणा सान्निध करे, नंदगोवालने धाम ॥ ४ ॥ देवकी कहे वसुदेवने, जा जोवा पुत्त ॥ कहे वसुदेवजी सांजलो, एक अमारूं नत्त ॥ ५ ॥ सहसा जातां जागशे, कंस तुमारी वात ॥ को कारण नदेशिने, जावू जुगतुं थात ॥ ६ ॥
॥ढाल त्रीजी॥ ॥ गो वारुयां चारती, आहिरनो अवतार ॥ ए देशी ॥ बहु नारीशुंप रवरी, गोकुल पूजवा जाय॥ मनना मोहनीया ॥ अनुक्रमें पहोती देवकी, जिहां जशोदा धाय ॥मनना मोहनीया॥१॥ श्रीव तर सोहतुं, नीलकमल सम काय ॥ मन० ॥ लक्षण लक्षित देहडी, देखी आणंद थाय ॥ ॥ मन ॥२॥ मन चिंते श्म देवकी, ढुं पापी शिरदार ॥ मन ॥ एह वा पुत्र वियोगथी, ढुं रखें नित घरबार ॥ मन ॥३॥धवरावी पण न वि शकुं, आव्या कीधां पाप ॥ मन ॥ धन्य जशोदा एहने, एह रमाडे या प॥ मन ॥ ४ ॥ इम गोकुल नित पूजवा, मिष करी जाये तेह ॥ म०॥ पुत्र रमाडी मोदा, यावे ते निज गेह ॥ म० ॥५॥शूपेक विद्याधर त गी, आवे पुत्र। दोय ॥ मन ॥ विषमिश्रित थण आपती, कृष्णमुखें ते पलोय ॥ मन ॥ ६ ॥ शकट रच्युं जव मारवा, तव तिहां यावी देव ॥ मन ॥ ते शकटें हणी तेहने, करतां कृष्णनी सेव ॥ मन ॥ ७ ॥ नंद जशोदाने कहे, देखी अचरिज तेह ॥ मन ॥ शूनो नवि मूको तुमें, पुत्र ते गुणनुं गेह ॥ मन ॥ ७ ॥ ढलतो मूकी घृत घडो, पण नविजा